Staakt-het-vuren in tijden van genocide in Gaza

De reactie van Peter Mertens:

“Het staakt-het-vuren in Gaza is een goede zaak. Voor het eerst sinds heel lang zullen kinderen opnieuw toegang hebben tot drinkbaar water en eten, en niet sterven van honger en ontbering. Voor het eerst sinds heel lang zullen babys, moeders, oudere mensen, en gewonden opnieuw toegang hebben tot medicamenten en medische verzorging, zullen journalisten hun kogelvrije vest en helm kunnen afnemen, en zal men kunnen ademen.

Het is onwaarschijnlijk dat het zo ver is kunnen komen, en dat onze wereld 465 dagen live uitgezonden genocide heeft kunnen toestaan. Met meer dan 45.000 doden en 100.000 gewonden (en dat is een heel erg conservatieve schatting), met miljoenen mensen die ontheemd zijn, en met een civiele infrastructuur die met de grond gelijk werd gemaakt. Meer dan 70 procent van de huizen is vernietigd, zo goed als alle ziekenhuizen werden gebombardeerd, net als de universiteiten en scholen.

Deze genocide had nooit mogen gebeuren. Ze had ook nooit kunnen gebeuren zonder de actieve steun van Washington, en zonder het medeplichtig stilzwijgen van de Europese Unie. 465 dagen lang heeft men geen enkele sanctie genomen tegen het barbaarse regime in Israël, en dat geldt ook voor de uittredende Vivaldi-regering in ons land.

Het akkoord komt er door de druk van de internationale gemeenschap enerzijds, en de aankomende machtswissel in Washington anderzijds. Israël heeft in de ogen van de wereldgemeenschap een paria-status gekregen, en is meer geïsoleerd dan ooit in haar geschiedenis. Er is geen plaats voor een settler-koloniaal apartheidsregime zoals Israël vandaag, in de 21ste eeuw. Ten tweede is het duidelijk hoe machtig de VS is in deze genocidale oorlog. Steve Witkoff heeft het akkoord mee doorgedrukt. Dat betekent vooral dat Washington al veel vroeger de genocide had kunnen beëindigen.

Het akkoord is nog niet getekend door het Israëlisch kabinet. De geschiedenis zal moeten uitwijzen of dit akkoord een eerste stap is naar een duurzame vrede, of slechts een adempauze zal zijn tussen twee fasen van genocide. De druk van de internationale solidariteitsbeweging is nu méér dan ooit belangrijk om het akkoord te doen respecteren, om sancties op te leggen aan het genocidair regime en de verantwoordelijken te bestraffen, en om een einde te maken aan de illegale kolonisering en bezetting van Palestina.”