Zorg: na het applaus, tijd voor broodnodige investeringen

Ans Peeters & Kristien Merckx

Op 5 maart kwamen de werknemers van de zorg, welzijns- en cultuursector nog op straat tegen de zware besparingen van de Vlaamse regering. Met slogans als ‘Mag het een Beke meer zijn?’ was Vlaams minister van Welzijn Wouter Beke (CD&V) kop van jut.

De problemen in onze ouderen- en gezondheidszorg reiken verder dan de meest recente besparingen. De helden hebben zich niet enkel de voorbije drie maanden, maar de voorbije jaren meer dan 100% ingezet voor hun patiënten en bewoners. Door een jarenlang tekort aan handen op de werkvloer is de werkdruk onhoudbaar geworden. Al jaren staan de te lage lonen niet in verhouding tot de gevraagde flexibiliteit, verantwoordelijkheid en de zwaarte van de job.

En moest de coronacrisis nog komen. Ondanks hun tomeloze inzet werd het personeel opnieuw de dupe van een mank lopend beleid. Omdat bevoegdheden verdeeld zijn over negen ministers liep het grondig fout. Zo was en is er nog steeds een groot tekort aan het noodzakelijke veiligheidsmateriaal zoals mondmaskers, speciale schorten, handschoenen, handgels en testen. Dat gebrek aan krachtig beleid zorgde in de woonzorgcentra voor veel besmettingen en vermijdbare overlijdens.

Zet de woorden van respect om in daden

Uit pure schaamte en onder druk van oververmoeid personeel deed Vlaams minister Beke begin juni een geste. Heel fier verkondigde hij aan 20 miljoen euro te voorzien voor extra personeel in de woonzorgcentra. Een druppel op een hete plaat, want dat bedrag komt overeen met amper 0,4 extra personeelsleden per woonzorgcentrum.

Onze zorgverleners en zorgvragers verdienen beter. Het personeel verdient respect. En het is tijd dat de verschillende regeringen hun woorden van respect omzetten in daden. Dat vinden ook de socialistische en de christelijke vakbonden. Deze zomer starten nieuwe onderhandelingen voor een echt sociaal akkoord voor alle werknemers uit de non–profitsector. Om de druk op de regeringen te verhogen werden er overal in het land al acties op touw gezet, onder meer in ziekenhuizen in Brussel, Hasselt, Charleroi en Luik.

Zondag 14 juni lieten een 200-tal manifestanten, vooral zorgverleners, van zich horen en keerden zij hun rug naar minister De Block voor haar kabinet. En zo raast de witte woede ook de komende dagen door het hele land. ACV Puls organiseert op 18 juni een grote actiedag in de non-profit, waarbij iedereen actie voert op de eigen werkvloer. Het personeel laat van zich horen voor hogere lonen én voor een echt plan om de te hoge werkdruk aan te pakken en meer personeel op de werkvloer te krijgen. ABVV (BBTK en AC) organiseert dan weer een hele ‘week van het Zorgpact’. Ook zij eisen voor meer personeel, betere loon- en arbeidsvoorwaarden en betere opleiding en vorming. Via de Facebookpagina's van de vakbonden kan je de acties volgen of bij publieke acties aansluiten.

Actievoeren loont!

Vorig jaar werd onder druk van maandenlange acties in de gezondheidssector en op voorstel van de PVDA in het federaal parlement een noodfonds goedgekeurd van 400 miljoen euro voor extra personeel in de zorgsector. Vorige maand werden ook twee omstreden Koninklijke Besluiten, onder andere om verpleegkundigen op te vorderen, onder druk van het zorgpersoneel naar de prullenbak verwezen.

De PVDA steunt de eisen en acties van de vakbonden om te investeren in zorg. Nieuwe middelen zijn broodnodig om echt werkbaar werk te creëren, correcte lonen uit te kunnen betalen en voldoende personeel te voorzien. Enkel zo is het mogelijk om voor iedereen kwalitatieve zorg te voorzien. Kwalitatieve zorg die het personeel o zo graag wil geven.