“Winkelkar wordt onbetaalbaar, wij vragen 0% btw op voeding”

Beste vrienden, beste kameraden,

Voor ik mijn toespraak begin, wil ik eerst mijn solidariteit en mijn medeleven betuigen aan het Marokkaanse volk, dat vannacht getroffen werd door een zware aardbeving.

Mijn gedachten zijn bij de slachtoffers, hun familie en hun naasten.

Ik denk ook aan de mensen in België die banden hebben met Marokko, of er hun roots hebben, en die familie hebben die getroffen is.

Onze geschiedenis verenigt ons en we delen jullie pijn.

Deze natuurramp herinnert ons aan het belang van eenheid en solidariteit. Die eenheid en solidariteit waren er altijd al met de slachtoffers van eerdere rampen, zoals in de Vesder-vallei, in Turkije, in Griekenland, en elders in de wereld. Solidariteit is de tederheid van de volkeren. En op momenten als deze moeten we onze solidariteit ten volle laten voelen.

En solidariteit, beste vrienden, dat is de kern van ons feest ManiFiesta. 

Beste vrienden, beste kameraden,

Wat een plezier om elkaar terug te zien op deze prachtige editie van ManiFiesta. Wat een schitterend weer, en wat een fantastische mensen. We zijn hier vandaag met 15.000 mensen op ManiFiesta! 

Om te beginnen wil ik alle vrijwilligers bedanken die dit festival mogelijk maken. Ze zijn met meer dan 2.000, uit het hele land. Ze geven hun tijd en energie om het festival op te bouwen, de gasten te verwelkomen, concerten en activiteiten te organiseren of een shift te doen aan de bar. Dat is belangrijk. Sommigen zijn hier al een paar dagen. 

Geen enkel ander festival wordt zo gedragen door de inzet van vrijwilligers. Dit engagement is het DNA van dit festival en daar mogen we trots op zijn. Zonder hen zou er gewoon geen ManiFiesta zijn. Dus een groot applaus voor alle ManiFiesta-vrijwilligers. Dikke merci!

Wat doet het deugd om hier samen te zijn, met duizenden mensen die de wereld willen veranderen. En we zullen met veel moeten zijn, beste vrienden, want daarboven, in de Wetstraat, hebben ze blijkbaar veel moeite om te luisteren naar de mensen. 

Ik zou niet weten aan wat dat het ligt. Zijn de vensters van het parlement te goed geïsoleerd tegen geluid? Tja, ze zitten natuurlijk in een ivoren toren. En ivoor, daar komt niet veel geluid door, hè.

Enfin, ze proberen wel te doen alsof, hè. Eerste minister De Croo heeft op 21 juli, de dag voor hij op vakantie vertrok, in alle kranten een volledige bladzijde gekocht om te zeggen “dat hij naar de mensen ging luisteren”. 

En de Vlaamse regering van Jan Jambon – die van “wat we zelf doen, doen we beter” – die doen hun stoppen alleen maar uit hun oren voor dure consultancybedrijven. Ze wisten zelfs niet meer hoeveel dat allemaal gekost had. 1 miljard? 400 miljoen? 200 miljoen? Niemand had de rekening bijgehouden. 

Nee, beste vrienden en kameraden. Dat “niet luisteren“ heeft natuurlijk niets te maken met een hoorprobleem. Dat heeft alles te maken met een klassen-probleem. Onze ministers in België luisteren alleen maar naar de hoogste lagen van onze maatschappij, naar de rijke elite en multinationals zoals Engie en Shell die superwinsten blijven maken op onze kap. Die kunnen direct naar de ministers en hun kabinetten bellen. De mensen zijn dat beu en ze hebben gelijk. 

Maar jullie weten: de PVDA is geen partij zoals een andere. Wij betalen geen dure consultants, wij gaan niet langs op de recepties van Voka om te weten wat we moeten doen, wij kopen geen advertenties in de krant. 

Wij luisteren naar jullie. Wij luisteren naar het volk. Wij gaan 100.000 mensen om hun mening vragen, en al die antwoorden omzetten in actie. Dat is onze manier van aan politiek doen.

Daarom lanceerden we deze maand De Grote Bevraging. We willen 100.000 discussies voeren in de wijken en de bedrijven in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. We willen discussiëren met de mensen over hoe we de samenleving kunnen veranderen. Over rechtvaardige belastingen, over koopkracht, over huisvesting, over graaipolitiek… We willen de mening van iedereen over welke richting onze samenleving moet inslaan. 

Wij zijn nog maar twee weken geleden begonnen en nu al hebben 10.000 mensen hun mening gegeven. En dat is maar het begin: we gaan met onze campagnebus een echte tournee maken door heel België. Maar we gaan deze ongelooflijke uitdaging vooral aan met al onze leden en sympathisanten. 

We rekenen op jullie, om de bevraging zelf in te vullen natuurlijk. Maar ook om ons te helpen om jullie zus of broer, jullie schoonouders, jullie collega’s en jullie buren te bevragen. Of zelfs uw ex-lief: we willen echt van iedereen hun mening. Enkel met jullie hulp, gaan we 100.000 mensen bereiken.

Wat gaan we doen met al die meningen? Wel, we gaan die gebruiken om de speerpunten van onze campagne voor de verkiezingen van 9 juni vast te leggen. Enfin, ik zeg speerpunten, maar zoals jullie weten zijn speerpunten bij de PVDA strijdpunten. Binnen het parlement, en we hebben veel stemmen nodig om daar met zoveel mogelijk te zitten. Maar ook, en vooral, buiten het parlement. Door strijd te voeren. 

Dat is de manier waarop de PVDA zoveel punten op de politieke agenda kan zetten in België. 

Welke partij heeft het noodfonds voor de zorgsector op de agenda gezet? De PVDA. De graaipensioenen van politici? De PVDA. De afschaffing van de Turteltaks? De PVDA. De btw-verlaging op energie? De PVDA. Het belasten van de overwinsten? De PVDA. De verhoging van het minimumpensioen? De PVDA. De strijd tegen de anti-betogingswet die de sociale beweging viseert? De PVDA. 

Elke keer opnieuw zetten we samen met de vakbonden en het middenveld zaken op de politieke agenda en dwingen wij concrete verandering af. 

Thierry Bodson van het ABVV en Fatiha Dahmani van ACV Puls spraken hier net over de strijd die ons te wachten staat, tegen de besparingspolitiek van de Europese Commissie, voor echte loonsverhogingen en voor onze democratische rechten. Ook daar zullen we met de PVDA onze rol spelen.

Met de PVDA doen we de lijnen bewegen. Omdat wij buiten de lijntjes durven te kleuren. Omdat wij geloven in de kracht van de strijd van de mensen op de werkvloer en in de wijken. Dat is de reden waarom ze daar boven met de peut zitten.

Echt waar, beste vrienden, samen kunnen we verandering afdwingen. De golf van het verzet wordt groter en groter. Wij zijn onderdeel van een groeiende beweging.

Ik zou zeggen, het is nu het moment om te bouwen aan deze golf die onze maatschappij kan veranderen. We gaan iedereen nodig hebben. Jong en oud. Walen, Brusselaars en Vlamingen. Arbeiders, bedienden, zelfstandigen, gepensioneerden, werklozen. Mannen en vrouwen. In België geboren of niet. 

We zullen iedereen nodig hebben om deze maatschappij te veranderen door strijd. En ook: voor een doorbraak van de PVDA bij de volgende verkiezingen. 

Laten we het hebben over wat er dringend moet veranderen. Als er iets is waar we iets aan moeten doen in dit land, dan zijn het wel de voedselprijzen. De prijs van fruit, pasta, rijst en groenten. Het gaat gewoon niet om steeds meer te betalen voor deze producten, zoals we de laatste jaren in België hebben gedaan. Een prijsstijging van bijna 15% op één jaar.

Elisa uit Merelbeke ging vorig weekend boodschappen doen. Grote inkopen in het begin van de maand voor het hele gezin. Ze stuurde mij haar kasticket: 189 euro. We voelen het allemaal als we boodschappen doen: de winkelkar wordt onbetaalbaar. De voedselprijzen swingen de pan uit, terwijl de winsten van de multinationals van de agro-industrie ontploffen. 

En wat doet de regering daaraan? Niets. Geen prijsbevriezing. Nada. Niets. Eigenlijk net het tegenovergestelde: kijk maar naar de laatste regel op het kasticket, in hele kleine lettertjes, helemaal op het eind: 11 euro alleen al aan btw.

We moeten nu onmiddellijk een noodmaatregel nemen. Verlaag de btw op voedingsmiddelen, zoals melk, vlees, brood of pasta, naar 0%. Dat is wat wij met de PVDA voorstellen om de winkelkar onmiddellijk met 5, 10, 15 euro te verlagen. 

En dat de regering ons niet komt vertellen dat er geen geld is om zo’n maatregel te financieren. Schaf de fiscale achterpoortjes af, waarmee de superrijken hun zakken vullen zonder belastingen te betalen. En geef de mensen hun koopkracht terug. 

Hoe gaan we dat betalen? Ik zal het u zeggen. Als grote bedrijven vandaag aandelen verkopen en daarmee winst maken, betalen ze daar 0 euro belasting op Niets! Nada! Helemaal niets. Nougabollen? Minder zelfs nog dan nougabollen. 0,00 euro. 

Wist je dat vorig jaar verschillende miljardairs honderden miljoenen overwinsten hebben gemaakt zonder een uur te werken en daarop nul euro belastingen hebben betaald? Kunt ge u dat voorstellen? 

Dus elke keer gij met uw winkelkarretje langs de kassa komt, betaalt ge btw, maar die miljardairs betalen op honderden miljoenen winst op hun aandelen helemaal niets. Zelfs in Luxemburg bestaat dit fiscaal achterpoortje niet. Het is iets unieks in België! Hoe is dat nog te rechtvaardigen? 

Weten jullie hoeveel dat fiscaal achterpoortje de schatkist kost? Gemiddeld 4 miljard per jáár. En dan horen we de rechtse partijen nog altijd zeggen dat er geen geld is voor belastinghervormingen – waarschijnlijk dezelfde mensen die vertellen dat 0% btw onmogelijk is. 

De realiteit is dat België een belastinghel is voor de werkende klasse en een belastingparadijs voor de superrijken. Daar moet verandering in komen. Het wordt tijd dat miljardairs meer belastingen betalen op hun meerwaarde dan wij op onze winkelkar.

We horen ook de zogenaamde linkse partijen in de regering ons discours over eerlijke belastingen overnemen. Maar ze vergeten te vermelden dat ze zélf de vrijstelling voor meerwaarden op aandelen hebben ingevoerd. Het was een regering van socialisten en christendemocraten, met Vooruit, PS en CD&V, die dit fiscaal achterpoortje invoerde in 1991. 

Ze vergeten te vermelden dat ze al 30 jaar bijna onafgebroken in de regering zitten. We horen ze veel klagen over ultimatums van rechts en van Georges-Louis Bouchez in het bijzonder, maar de vraag is: Waar zijn hun eigen ultimatums? Waar zijn hun eigen rode lijnen? 

Hoe komt het dat één rechtse partij alles lijkt te kunnen blokkeren, maar vier zogenaamde linkse partijen niets serieus kunnen opleggen? Waarom zijn het in België altijd de rechtse ultimatums die we moeten slikken? We horen alleen maar excuses.

Daarom hebben we de afgelopen 30 jaar zo’n sociale achteruitgang gezien in België en is ons land vandaag zo’n belastinghel voor de werkende klasse. Ik zeg hier vandaag: enough is enough. Tax the rich! 

Het moet eens gedaan zijn met al die privileges en de graaicultuur in de politiek, waar alle partijen aan meedoen. Heb je gehoord dat dankzij de onthullingen van de PVDA over de graaipensioenen ze allemaal beloofd hebben om de regels te veranderen en er een einde aan te maken? 

Toch blijven velen zich ertegen verzetten. Siegfried Bracke bijvoorbeeld, de vroegere Kamervoorzitter van de N-VA die deze zomer zei dat hij niets wil terugbetalen en alle privileges wil behouden. Maar de meesten doen dat stilletjes. Door in stilte tegen te werken als wij veranderingen voorstellen. 

Ik spreek bewust over “alle” partijen. Ook het Vlaams Belang. Wat heeft het Vlaams Belang gedaan toen er beslist werd om politici graaipensioenen toe te kennen? Ze hebben dat gewoon mee goedgekeurd, dames en heren! 

Wat vinden Vlaams Belang-politici van het feit dat ze elk 6.000 euro per maand verdienen? Geen probleem, beste dames en heren, gewoon in the pocket. Als je net zoals bij de traditionele partijen 6.000 euro per maand casht, als je de graaipensioenen en dikke uittredingsvergoedingen normaal vindt, dan kunt ge al eens met een Maserati van 100.000 euro rondrijden zoals Filip Dewinter natuurlijk. Dat is niet ‘eerst onze mensen’, dat is ‘eerst onze centen’.

Dus zeg het aan al jullie collega’s, aan vrienden en familie. Het Vlaams Belang is niet tegen het systeem. Ze maken deel uit van het systeem. Het zijn zelf graaiers. Hun doel is vooral het volk te verdelen. En om hun elite te verdedigen, willen ze ook het land verdelen. 

Een stem voor het Vlaams Belang is een stem voor de splitsing van het land. Een stem om onze sociale zekerheid te splitsen en af te breken, dat zijn onze pensioenen, onze gezondheidszorg. 

Dat gaan we in 2024 niet laten gebeuren, beste vrienden. Wij zijn voor de eenheid van onze klasse, de werkende klasse. Kijk naar ons hier allemaal op ManiFiesta. Zoveel diversiteit. Zoveel mooie verschillen en verschillende accenten. Maar tegelijk zoveel eenheid. 

Dus zeg ik aan alle splitsingspartijen, aan de N-VA en het Vlaams Belang, wij hebben een boodschap voor jullie hier vanuit Oostende: “Wij zijn één, nous sommes un, We Are One!”

Deze eenheid is nationaal nodig, op Belgisch niveau. Maar ook op internationaal niveau. We bouwen aan eenheid hier op ManiFiesta met mensen uit heel Europa en de hele wereld. We kunnen de wereld maar veranderen door eenheid en strijd. 

Hoop wordt geboren uit verzet. De strijd van de werkende klasse, hier en elders in Europa. De strijd van de volkeren in het globale Zuiden. De strijd van de jongeren. 

En aan die jongeren wil ik vandaag dit zeggen: geloof niet degenen die zeggen dat het geen zin heeft om te strijden, dat het onrealistisch is of dat het utopisch is om van een andere wereld te dromen. 

Ja, wij dromen van een andere wereld. Ja, wij hebben gelijk dat we verontwaardigd zijn over onrechtvaardigheid en ongelijkheid. Ja, wij hebben gelijk dat we verontwaardigd zijn als gezinnen, moeders en kinderen sterven in de woestijnen van Afrika omdat ze dromen van een ander leven. Wij hebben gelijk dat we verontwaardigd zijn als we horen dat mensen verdrinken in de Middellandse Zee. 

We leven allemaal op dezelfde planeet. Door de klimaatcrisis zullen miljoenen mensen hun land ontvluchten. Het aantal imperialistische oorlogen neemt over de hele wereld toe. En om maar één reden: omdat het dominante economische model, het kapitalisme, werkt volgens één logica: geld, geld en nog eens geld. 

Maar we hebben ook gelijk om te hopen. En om te strijden. 

Je hebt net Chris Smalls gehoord, die samen met zijn kameraden de eerste vakbond in de VS heeft opgericht in een van de grootste multinationals van de wereld: Amazon. Meer dan twee jaar lang heeft hij samen met zijn collega’s gestreden tegen deze reus. 

Samen namen ze het op tegen de tweede rijkste man ter wereld, Jeff Bezos, die onder geen beding van een vakbond wilde weten. Tegen alle druk en repressie hield Chris de moed erin: “Strijden is een marathon, geen sprint”. Tot ze vorig jaar gewoonweg hebben gewonnen! 

Het is zoals schrijver Mark Twain ooit zei: “Ze wisten niet dat het onmogelijk was, dus deden ze het gewoon.”

We hebben gezien hoeveel jongeren zelfs tijdens de examens in verzet zijn gekomen tegen de klassenjustitie in de zaak-Sanda Dia. Omdat ze niet begrijpen dat het leven van de zoon van een arbeider met Senegalese roots hier zo weinig waard is. En ze hebben gelijk. Hier op ManiFiesta zeggen wij duidelijk: Justice for Sanda Dia!

Beste jongeren, zoals Che Guevara zei: “Wees bovenal altijd in staat om in het diepste van je hart elk onrecht te voelen dat eender wie wordt aangedaan, waar ook ter wereld. Dat is de beste kwaliteit van een revolutionair.”

We reiken de jongeren de hand. Samen bouwen we hier op ManiFiesta en daarbuiten aan de hoop voor een betere wereld. Neem je plaats in in onze brede beweging. Neem je plaats in in onze partij. Dit jaar wordt cruciaal voor de toekomst van ons land en van onze sociale beweging. Spring mee op de golf van het verzet. 

Bedankt aan iedereen, ManiFiesta!