Waarom De Wever op de rem staat voor klimaatactie
Volgens N-VA voorzitter Bart De Wever hebben we het verdwijnen van zure regen te danken aan nieuwe kerncentrales en het menselijk vernuft. Zo verantwoordt hij zijn stelling dat ook de waarschuwingen voor de gevolgen van klimaatverandering overdreven zijn. Maar niets is minder waar.
Uiteraard liggen technologische oplossingen aan de basis van problemen die zijn geschapen door vervuilende technologie, of dat nu zure regen is of klimaatverandering. Maar de toepassing daarvan gebeurt alles behalve spontaan en net de aanpak van zure regen maakt dat duidelijk.
Zure regen wordt voornamelijke veroorzaakt door drie stoffen: zwaveldioxide, afkomstig van verbrandingsprocessen in de energie-opwekking en industrie, stikstofoxiden uit het verkeer en ammoniak uit mest. Voor de reductie van de uitstoot van elk van die stoffen is strenge regelgeving doorslaggevend geweest om het menselijk vernuft te laten renderen. De EU verplichtte kolencentrales om hun rookgassen te ontzwavelen en zorgde ervoor dat sinds het begin van de jaren 90 zowat alle nieuw verkochte wagens uitgerust zijn met een driewegkatalysator die stikstofoxiden wegneemt. Boeren werden aangemaand hun velden emissiearm te bemesten. Die maatregelen deden de uitstoot van de schadelijke gassen drastisch dalen. Veel sterker dan in de VS bijvoorbeeld, waar niet voor regulering, maar voor een eerste voorzichtig experiment met emissiehandel werd gekozen.
De uitdagingen die zich vandaag stellen zijn vergelijkbaar met die uit de jaren 80 en 90, maar dan op een immens veel grotere schaal. We staan niet voor relatief eenvoudige aanpassingen aan schoorstenen en automotoren, maar voor de volledige transformatie van ons economisch weefsel. Ja, CO2-uitstoot bedreigt de planeet en wie dat afdoet als doemdenken wordt terecht in de rij van Trump en Bolsonaro geplaatst. Maar nee, het is niet te laat om daar iets aan te doen, ook daar is de wetenschap het over eens. Wat Bart De Wever ook mag beweren, de technologische middelen om klimaatverandering aan te pakken zijn wel degelijk voor handen. Maar ze worden net als de ontzwaveling en driewegkatalysator van weleer niet toegepast omdat in ons economisch systeem en in het economisch denken van de grootste partij van het land de winst boven mens en planeet staat.
Geen tijd om te wachten
De komende twaalf jaar zijn cruciaal voor de toekomst van het leven op aarde. We hebben geen tijd om te wachten op de zoveelste generatie nucleaire reactoren. En het is ondertussen duidelijk dat het nog langer openhouden van de verouderde kerncentrales een radicale omslag naar hernieuwbare energie in de weg staat. We moeten nu investeren in de alternatieven die ready and available zijn, en dat zijn er veel. Maar dat gebeurt niet vanzelf, zoals de slabakkende opmars van hernieuwbare energie in ons land overtuigend aantoont.
Daarom hebben we, net als in de jaren 90, bindende uitstootnormen nodig, in de eerste plaats voor de 300 grote bedrijven die samen instaan voor 40 procent van de uitstoot van broeikasgassen in ons land. Aangevuld met publieke investeringen in hernieuwbare energie, isolatie, openbaar vervoer en onderzoek en ontwikkeling. Dat is efficiënter en socialer dan de groene belastingen zoals de koolstoftaks waar ook N-VA in de Kamer haar steun voor uitsprak, bovenop de gele factuur van hogere inschrijvingsgelden, duurder treintickets, toenemende kosten voor kinderopvang en ga zo maar door. Enkel zo kunnen we het menselijk vernuft inzetten om van onze grootste uitdaging, onze grootste kans maken op een meer gezonde en rechtvaardige samenleving.