Vrouwenbesnijdenis heeft geen plaats in onze samenleving

Vrouwelijke genitale verminking (VGV), ook “vrouwenbesnijdenis” genoemd, is een praktijk die levenslang ernstige fysieke en psychologische complicaties met zich mee kan brengen. De Wereldgezondheidsorganisatie omschrijft deze praktijk als “elke ingreep die leidt tot een gedeeltelijke of volledige verwijdering van de externe geslachtsorganen van de vrouw of elke andere verwonding van de vrouwelijke geslachtsorganen toegebracht om niet-medische redenen.” VGV raakt aan de gezondheid en fysieke integriteit, maar ook aan de emancipatie, mensenrechten en veiligheid van meisjes en vrouwen. 

Naar schatting zijn er wereldwijd meer dan 200 miljoen meisjes en vrouwen genitaal verminkt. In België gaat het om ongeveer 17.500 meisjes en vrouwen en lopen er 8.000 anderen het risico op een besnijdenis.

“Bij vrouwelijke genitale verminking wordt een handeling uitgevoerd op het lichaam van meisjes zonder dat zij daar hun toestemming voor geven. Het is dus een vorm van gendergeweld en een schending van de mensenrechten. Dit soort praktijken hebben als doel vrouwen lichamelijk en psychologisch onder controle te houden”, zegt Anne Delespaul, gezondheidsspecialiste van de PVDA. “De gevolgen op psychologisch en fysiek en seksueel vlak zijn groot. De slachtoffers van VGV die wij ook in onze praktijken van Geneeskunde voor het Volk tegenkomen zijn vaak getekend voor het leven.”

Voor de PVDA zijn deze praktijken uiteraard onaanvaardbaar. “Wij willen dat er ingezet wordt op preventie. Sensibilisering is daarbij essentieel”, zegt Anne Delespaul. “Organisaties als Kind en Gezin en Fedasil, maar ook artsen en andere zorgverleners bewustmaken van het probleem is essentieel om er aandacht voor te hebben, het bespreekbaar te maken en te voorkomen waar mogelijk.”

“Er moet ook actief gewerkt worden naar de betrokken gemeenschappen toe”, gaat Anne Delespaul verder. “Informatie met aandacht voor zowel de traditie als de strafbaarheid van de praktijk is essentieel om te voorkomen dat meisjes worden verminkt. Daarbij spelen onderwijs, maar ook rolmodellen uit de betrokken gemeenschappen een rol. En mogen we de jonge jongens en mannen niet vergeten. Er zijn heel wat mannen die niet weten welke impact VGV heeft op het leven van hun moeders, zussen, dochters en vrouwen.”

Ten slotte is het ook belangrijk dat globale zorg en opvang wordt voorzien voor de slachtoffers van VGV. “Dat vraagt een multidisciplinaire aanpak met aandacht voor psychologische ondersteuning. De referentiecentra in Gent en Brussel spelen hierin een belangrijke rol gezien hun expertise rond de specifieke problematiek, maar wij willen ook hulp dichter bij huis voorzien.”

In dat kader steunde de PVDA-fractie eerder deze maand nog een resolutie in het Franstalige Brussels parlement voor preventie tegen VGV. Deze resolutie boogt sensibilisering van en dialoog met de betrokken gemeenschappen, maar ook het informeren van hulpverleners over mogelijke opvang en verwijzing naar referentiecentra.

“Vrouwelijke genitale verminking is vaak nog een onderschat en te verborgen probleem. Het is onaanvaardbaar dat jonge meisjes op deze manier verminkt en zo getekend worden voor het leven. Een globale aanpak is nodig met nadruk op preventie en sensibilisering van zowel zorgverleners als meisjes, vrouwen, mannen en jongens uit de betrokken gemeenschappen en uiteraard aandacht voor zorg voor slachtoffers. Opdat er in de toekomst geen enkel meisje nog zulke praktijken moet ondergaan”, besluit Anne Delespaul.

Lees hier het recht van antwoord dat Natalie Eggermont schreef op een artikel waarin haar standpunt verkeerd werd weergegeven.