Vijf keer het bewijs: extreemrechts in Frankrijk valt belangen van het volk aan
Veel Fransen zijn – terecht – boos op het beleid dat president Macron en de traditionele partijen al jaren voeren. Het extreemrechtse Rassemblement National (RN) beweert dat het opkomt voor de belangen van de gewone mensen. Maar de feiten zeggen iets anders: RN danst naar de pijpen van de rijksten. Deze vijf feiten tonen het ware gezicht van die partij.
1. Het Rassemblement National is tegen hogere lonen voor de werkende klasse
Partijkopstukken Jordan Bardella en Marine Le Pen hebben dan wel mooie praatjes over koopkracht, maar als het op daden aankomt, doen ze precies het tegenovergestelde. Het Rassemblement National stemde tegen een verhoging van het minimumloon (SMIC), tegen hogere lonen in de private en de publieke sector, tegen het indexeren van de lonen om de inflatie bij te benen en tegen het verhogen van de laagste pensioenen. De enige lonen die van hen wel omhoog mochten? Die van politici...
2. Het Rassemblement National wil mensen langer doen werken
Tijdens de campagne trok RN-voorzitter Jordan Bardella zijn belofte om de pensioenhervorming van Emmanuel Macron te schrappen in. Bardella had in het geheim ontmoetingen met vertegenwoordigers van de grootste Franse werkgeversorganisatie MEDEF. Hij verzekerde hen dat hij hún belangen zou verdedigen. “Iemand die na zijn studie begint met werken, zal tot zijn 66ste moeten werken”, zei hij onlangs in een debat op TF1.
3. Het Rassemblement National = vrienden van de superrijken
Het afschaffen van de solidariteitsbelasting op vermogen (ISF) was een van de eerste beslissingen van Macron toen hij in 2017 aan de macht kwam. Als er één partij is die hier niet rouwig om is, dan is het wel het Rassemblement National. Het RN stemde herhaaldelijk tegen de herinvoering van een vermogensbelasting.
En zoals je weet: als ze het geld niet bij de superrijken halen, dan halen ze het uit de zakken van de gewone mensen.
4. Het Rassemblement National is een partij van graaiers
Met zijn maandloon van 8.000 euro netto als Europees parlementslid verdient Jordan Bardella een pak meer dan de gemiddelde Fransman, die het moet stellen met 1.800 euro. En dan is zijn loon als partijvoorzitter nog niet meegerekend, want daarover houdt de man de lippen stijf op elkaar.
Ook de parlementsleden van het RN graaien graag mee. Te midden van de koopkrachtcrisis verzetten ze zich – net als de partij van Macron – tegen loonsverhogingen voor werknemers, maar ze stemden wel voor een verhoging van hun eigen onkostenvergoeding met 300 euro per maand. Bovenop hun nettoloon van 6.000 euro.
Van de familie Le Pen is ook geweten dat ze er warmpjes in zitten. Hun vermogen wordt geschat op meer dan 4,5 miljoen euro aan financiële en banktegoeden. Daar komt nog bij dat Jean-Marie Le Pen, de vader van Marine, rechtstreeks wordt genoemd in de Panama Papers, een zaak rond belastingontduiking. Le Pen senior heeft een postbusfirma op de Britse Maagdeneilanden en een geheime rekening op het kanaaleiland Guernsey ter waarde van maar liefst 2,2 miljoen euro.
5. Het Rassemblement National wil de werkende klasse verdelen om de superrijken aan de macht te houden
Het Rassemblement National wil de werkende klasse verdelen op basis van afkomst met voorstellen zoals ‘nationale voorkeur’. De partij gebruikt racisme om verdeeldheid te zaaien en de werkende mensen tegen elkaar op te zetten, zodat ze zich niet keren tegen de superrijken en de multinationals. Het RN vormt een bedreiging voor al onze democratische rechten. Dit is verdeel-en-heerspolitiek ten voordele van de kapitalisten.
Het ware gezicht van extreemrechts
Het Rassemblement National doet zich voor als een sociale partij. Jordan Bardella en Marine Le Pen willen de mensen wijsmaken dat zij een alternatief vormen voor het antisociale en besparingsbeleid van Macron. Maar onder het sociale vernislaagje zit een harde, rechtse en sociaaleconomisch neoliberale partij die de kant van de elite en de werkgevers kiest. We mogen niet in deze asociale oplichterij trappen.
We hoeven het niet met alles en iedereen eens te zijn binnen de heterogene groepering van het Nouveau Front Populaire (het Nieuwe Volksfront). Feit is dat het Volksfront een ander sociaal vooruitzicht biedt voor de komende verkiezingen van 30 juni en 7 juli in Frankrijk. Een vooruitzicht van strijd tegen zowel extreemrechts als tegen het beleid van Macron.
