Vier redenen om op 28 september op straat te komen

1. Voor de eenheid van de werkende klasse

Sinds de coronacrisis zal dit de eerste keer zijn dat de werkende klasse op straat komt. Postbodes, zorgwerker, kassabedienden, buschauffeurs,…; allemaal eisen ze veilige werkomstandigheden en respect voor hun inzet tijdens de coronacrisis. Samen verzetten ze zich tegen werkgevers die van de crisis willen profiteren om massaal ontslagen door te voeren.

Op 28 september zal de werkende klasse de werkgevers aan haar gemeenschappelijke eisen herinneren. In plaats van de helden van de crisis te waarderen, willen de werkgeversfederaties nog meer flexibiliteit en loonmatiging opleggen. Op 28 september zal de werkende klasse tonen dat ze zich niet zal laten doen.

2. Omdat de werkende klasse één taal spreekt

Er zal in het hele land actie gevoerd worden. In het Zuiden, het Noorden en in het centrum. In het Nederlands en in het Frans. Daags na de betoging van het Vlaams Belang, dat het land wil splitsen, is dat een belangrijk signaal. Tegenover het haatblok herinnert de werkende klasse eraan dat alle sociale verworvenheden tot stand kwamen dankzij eenheid en tonen de vakbonden dat ze zich niet zullen laten verdelen door de nationalisten.

3. Omdat we niet opgeven

Op 28 september zal de onmiddellijke invoering van het minimumpensioen van 1.500 euro netto centraal staan. Dat moet betaald worden met een miljonairstaks, niet door elders te besparen op kap van werkende mensen. Verder zullen vele werkende mensen duidelijk maken dat ze niet tot hun 67 willen of kunnen werken. Waarom langer werken als de crisis zo veel mensen in de werkloosheid zal duwen? Tenslotte zal men opkomen voor een minimumloon van 14 euro per uur.

4. Zodat Vivaldi niet om het even welke partituur zou spelen

28 september zal een gelegenheid zijn om de toekomstige coalitie, Vivaldi of niet, te waarschuwen dat ze niet eender welke partituur kan spelen. Sommigen willen zo snel mogelijk vergeten wie tijdens de coronacrisis de boel deed draaien. 28 september zal een gelegenheid zijn om te zeggen dat we het niet zijn vergeten. We hebben noden en eisen en we zullen niet toelaten dat men ons de rekening van de crisis zal presenteren.