Studentenbeweging van de PVDA geeft getuigenissen van studenten als kerstcadeau aan Ben Weyts

Vlaams minister van onderwijs Ben Weyts zei in studentenblad Schamper dat studenten corona als “catch-all excuus” gebruiken. “Een slag in het gezicht van tienduizenden mensen”, zegt Lola Laenen van Comac en student aan de UAntwerpen. Daarom deed Comac een oproep op sociale media aan studenten om hun ‘excuus’ te vertellen. Ze verzamelden zo’n 200 getuigenissen, die ze deze ochtend verpakt als kerstcadeau afgaven aan het kabinet de minister.

Volgens de coronastudie van de UAntwerpen zien studenten op mentaal vlak het meeste af. “Door de online lessen voelt heel het semester aan als een Zoom-marathon en zijn we sociaal geïsoleerd”, legt Laenen uit. Volgens wetenschappers weegt het gebrek aan sociaal contact extra hard op jongeren die rond hun studententijd nog volop aan het ontwikkelen zijn. “Het mentaal welzijn van jongeren ging er voor corona al op achteruit. Velen geven nu aan dat door deze crisis het niet meer vol te houden is.”

Maar ook financieel zijn er problemen. “We kregen verhalen van studenten die hun inkomen kwijt zijn en volledig op zichzelf zijn aangewezen. Sommige studenten hebben geen studentenjob meer of hebben ouders die getroffen zijn door inkomensverlies”, zegt Laenen. “Vaak betalen ze ook nog eens voor een kot waar ze niet meer komen. Er zijn er zelfs die geen eigen laptop of internetverbinding hebben. Niet iedereen heeft een goede studieplek om rustig te studeren.”

Met de actie wil Comac aantonen dat studenten niet gewoon excuses zoeken. De financiële situatie van velen, het sociaal isolement dat niet meer vol te houden valt, mentale gezondheidsproblemen en gebrekkige studieplaatsen, het zijn serieuze problemen die om serieuze oplossingen vragen. “Door te zeggen dat studenten excuses gebruiken, negeert hij die zaken compleet. Corona is geen excuus, Ben Weyts. Studenten zijn het beu en willen perspectief”, klinkt het.

Enkele getuigenissen

Uit respect voor de studenten in kwestie zijn de getuigenissen anoniem.

Getuigenis 1
“Studeren met een chronische ziekte terwijl ik halftijds werk om mijn studie te betalen. Zo veel familiale moeilijkheden dat ik gedwongen ben om alleen te wonen voor mijn eigen veiligheid, met isolement tot gevolg. Door alle gebeurtenissen in een depressie gesukkeld met een lichte vorm van post-traumatisch stress syndroom, waardoor studeren en concentreren nog meer op de achtergrond verdween. Ondanks alles toch een fulltime studie aangegaan omdat elk jaar dat passeert zonder diploma, voelt alsof ik gefaald heb in mijn leven doordat mijn omgeving op me neerkijkt.”

Getuigenis 2
"Door COVID heb ik geen studentenjob meer, heb intussen al honderden sollicitaties aan het versturen geweest maar antwoord blijft uit/ze zoeken niemand (door COVID), hierdoor kan ik binnenkort mijn kot niet meer betalen. Schulden zijn mijn absolute angst en de financiële situatie brengt me onnoemelijk veel stress.
Verder zijn alle examens online, alle groepswerken online, alle lessen online. Ik heb geen knuffelcontact, ik zie niemand. Hierdoor is de mentale last ook enorm aan het groeien, ikzelf ben zeer introvert dus het heeft lang kunnen duren maar helaas. Mijn medestudenten en ik zien geen perspectief meer. Ik weet dat Weyts hiervan compleet geen last heeft en nog steeds op beide oren kan slapen."

Getuigenis 3
“Ik ren van de ene rotinterimjob met onmenselijke uren naar de andere om, nu de horeca toe, is toch de huur te kunnen betalen voor mijn kot dat ik niet meer nodig heb want alle lessen zijn online en een sociaal leven heb ik ook niet meer, waardoor ik overdag te moe ben om goed werk neer te zetten voor mijn studies. Make it make sense.”

Getuigenis 4
“Een thuissituatie met geen eigen plek. Altijd met tv op de achtergrond lessen volgen. Opstaan met meerdere aanmaningen op de tafel en geen zekerheid of we hier nu buiten vliegen of niet. Moeder die op is door in het ziekenhuis te werken. Vader al jaren nergens te bekennen. Geen mogelijkheid om naar kot te gaan omdat het daar te koud en slecht internet is. Het vooruitzicht van vakantie terwijl de lectoren meer taken blijven geven. We schreeuwen "stop" en als antwoord krijgen we een deadline erbij.”