Rapport Oxfam bewijst dat superrijken nog steeds rijker worden: tijd voor de miljonairstaks

De kloof tussen arm en rijk neemt toe en de politieke klasse onderneemt weinig of niets om daar iets aan te doen. Dat is de bittere vaststelling dei Oxfam moet maken in het rapport “Public Good or Private Wealth” (Publiek Goed of Private Rijkdom).

De cijfers zijn ronduit shockerend. De 26 rijkste mensen op onze planeet bezitten samen meer dan de 3,8 miljard armste mensen. Het aantal miljardairs is sinds het begin van de financiële crisis tien jaar geleden bijna verdubbeld. Hun vermogen steeg vorig jaar met 12%, oftewel met 2,5 miljard dollar per dag. Het vermogen van de armste helft van de wereldbevolking daarentegen daalde met 11%.

Die wanverhouding heeft een enorme menselijke kost. Wereldwijd zijn er 262 miljoen kinderen die niet naar school kunnen. Door een gebrek aan goede gezondheidszorg zijn 10.000 mensen per dag ten dode opgeschreven.

Voor Oxfam is de keuze duidelijk: een waardig leven voor iedereen of extreme rijkdom voor enkelen.

Haal het geld waar het zit

Niet genoeg middelen? Ook daar heeft Oxfam een helder antwoord op. Voer wereldwijd een vermogensbelasting in. Een belasting van 0,5% op de fortuinen van de rijkste 1% zou genoeg opbrengen om het onderwijs te bekostigen van de 262 miljoen kinderen die vandaag niet naar school gaan. Genoeg ook om met goede gezondheidszorg 3,3 miljoen levens te redden.

De superrijken verbergen liefst 7.600 miljard dollar voor de belastingen. Onderontwikkelde landen lopen daarom jaarlijks 170 miljard dollar aan inkomsten mis. Terwijl de fortuinen van de superrijken jaarlijks aanzienlijk toenemen, worden ze steeds minder belast. In de VS bestond er in 1980 nog een belastingtarief van 70% voor de hoogste inkomens. Vandaag is het hoogste tarief nog 37%.

Oxfam vraagt dan ook dat rijkdom en kapitaal op een eerlijke manier worden belast en dat er een einde wordt gesteld aan de belastingontwijking door grote bedrijven en superrijken.

Laten we de miljonairs belasten: teken de petitie van de PVDA voor een miljonairstaks.

Publieke diensten brengen échte vrijheid

Investeren in sterke en gratis publieke diensten is één van de meest efficiënte manieren om armoede en ongelijkheid aan te pakken. Dat is de centrale stelling van het Oxfam-rapport. Publieke diensten zijn het fundament van een vrije en rechtvaardige samenleving. Ze garanderen dat iedereen toegang heeft tot onderwijs, gezondheidszorg, water, pensioen, kinderbijslag, sociale zekerheid, …

Het zijn overheden die bepalen hoeveel er in die publieke diensten geïnvesteerd wordt. Ze hebben dus de directe mogelijkheid om de ongelijkheid te doen krimpen. Oxfam stelt echter vast dat de investeringen in publieke diensten steeds verder afnemen, met het excuus dat er niet genoeg middelen zijn. Oxfam roept overheden op om te stoppen met de privatisering van publieke diensten en er opnieuw voluit in te investeren.

Kloof tussen man en vrouw

Het rapport besteedt bijzondere aandacht aan de nefaste gevolgen van ongelijkheid voor vrouwen. Ongelijkheid versterkt de kloof tussen mannen en vrouwen. Genderongelijkheid is geen ongeluk. De economische wetten worden geschreven door machtige mannen die vooral hun bevoorrechte positie verdedigen. Het neoliberale model heeft dit alleen versterkt. Besparingen op openbare diensten, belastingvermindering voor de rijken en de voortdurende aanvallen op de lonen treffen vrouwen sterker dan mannen. Oxfam benadrukt daarom de noodzaak om te investeren in publieke voorzieningen die vrouwen bevrijden van de talloze onbetaalde uren die ze spenderen aan zorg en huishoudelijk werk.

Oxfam waarschuwt er ook voor dat ongelijkheid de politiek vergiftigt. Wereldwijd zien we hoe democratische rechten worden afgebroken. De kloof tussen arm en rijk voedt autoritaire strekkingen. In plaats van de kloof tussen arm en rijk te dichten, kiezen bepaalde leiders ervoor om migranten, etnische groepen, andere naties, vrouwen en mensen in armoede te stigmatiseren.