PVDA wil maximumfactuur voor rusthuizen
Een verblijf in een rusthuis in Vlaanderen kost vandaag gemiddeld 1.728 euro per maand. Wie kan dat nog betalen? Twee op de drie OCMW’s spreken de kinderen aan voor een bijdrage in de rusthuisfactuur van ouderen. Dat blijkt uit een nieuwe peiling van de VVSG bij de Vlaamse gemeenten. “Wij willen een maximumfactuur voor de rusthuizen”, zegt Kim De Witte, Vlaams parlementslid van de PVDA. “En die maximumfactuur mag niet hoger zijn dan je pensioen.”
De prijzen voor rusthuizen swingen de pan uit. De oorzaak ligt bij de veel te lage personeelsnormen die Vlaanderen hanteert en bij de vermarkting van de ouderenzorg. “Voor 30 minder zwaar zorgbehoevende bewoners voorziet Vlaanderen nu een personeelsnorm van 0,5 voltijdse zorgverleners”, aldus Vlaams parlementslid Kim De Witte (PVDA). “Volgens een studie van de KU Leuven zouden dat er eigenlijk 5 zouden moeten zijn, tien keer meer.”
“Ook voor zwaar zorgbehoevenden liggen de personeelsnormen veel te laag”, vervolgt De Witte. “Al vijf jaar worden er geen nieuwe erkenningen meer afgeleverd voor bedden voor zwaar zorgbehoevenden. Meer dan 15.000 zwaar zorgbehoevenden worden niet als dusdanig erkend. Tijdens de vorige legislatuur schafte de Vlaamse regering ook de subsidies voor de animatie in de woonzorgcentra af: het gaat hier niet alleen over bingo-namiddagen of kien-avonden, maar ook over uitstapjes, voorleesgroepen, turnlessen, samen muziek maken … Kortom cruciale activiteiten die het algemeen welzijn bevorderen.”
Als je weet dat het gemiddelde pensioen op 1.250 euro ligt, dat stelt zich de vraag: wie kan dat nog betalen?
“Het gevolg van de veel te lage personeelsnormen is dat de rusthuizen een pak meer personeel in dienst hebben dan wettelijk voorgeschreven. Dat extra personeel wordt betaald met geld van de bewoners, die dus jaar na jaar hun factuur zien toenemen. Gemiddeld nu al 1.728 euro per maand basisprijs, zonder de toelagen voor was, kapper, dokter, geneesmiddelen … Als je weet dat het gemiddelde pensioen op 1.250 euro ligt, dat stelt zich de vraag: wie kan dat nog betalen?”, hekelt De Witte.
Het aantal 80-plussers in ons land evolueert van 5,4 procent vandaag naar 6,3 procent in 2030. Dat is geen tsunami, wel een geleidelijke toename. In plaats van een kwaliteitsvolle en betaalbare opvang te organiseren, verschuift de Vlaamse regering de verantwoordelijkheid naar de ouderen zelf, naar de private markt en naar de kinderen. Er zijn multinationals die luidop spreken over de ‘silver economy’ en die azen op ‘een deel van de markt’. Orpea, een multinational die over heel Europa zo’n 61.000 bedden heeft, draaide vorig jaar een omzet van 3,4 miljard euro en boekte daarop 411 miljoen euro winst. Armonea, de Belgische marktleider, realiseerde vorige jaar een omzet van een half miljard euro en boekte daarop 40 miljoen euro winst. Winstcijfers van rond de 10 procent op kap van kwetsbare ouderen.
Die factuur mag nooit hoger zijn dan het pensioen van de betrokkene. Als de federale regering de pensioenen verhoogt, wordt dat een haalbare kaart
“Ouderen hebben jarenlang bijgedragen aan onze samenleving. De samenleving moet hun zorg op zich nemen”, vindt Kim De Witte. “De personeelsnormen moeten drastisch omhoog. Dan moeten rusthuizen geen woekerprijzen meer vragen aan de bewoners. Dan kan er ook een goede zorg worden verleend én een maximumfactuur worden geïnstalleerd. Die factuur mag nooit hoger zijn dan het pensioen van de betrokkene. Als de federale regering de pensioenen verhoogt, zoals beloofd door alle partijen tijdens de kiescampagne, wordt dat een haalbare kaart.”
Hoe gaan we dat betalen? “Wij verzetten ons tegen een verhoging van de zorgpremie voor alle Vlamingen”, zegt De Witte. “Want die premie is volledig in strijd met het principe dat de breedste schouders de zwaarste lasten dragen. Wij willen een verhoging van de Riziv-subsidies vanuit de wettelijke sociale zekerheid. Ouderenzorg is een integraal onderdeel van de sociale zekerheid. En onze sociale zekerheid is perfect betaalbaar als we stoppen met de financiering ervan uit te hollen door allerlei taxshifts, vrijstellingen en subsidies aan multinationals en grote bedrijven die het niet nodig hebben. Volgens het federaal planbureau lopen deze cadeaus nu al op tot 16,03 miljard euro per jaar. Met een achtste daarvan – 2 miljard euro – kunnen we de personeelsnorm in de ouderenzorg optrekken naar het niveau dat nodig is. Andere bronnen voor financiering van onze sociale zekerheid zijn de invoering van een miljonairstaks en doortastende maatregelen tegen de grote fiscale fraude.”
“De welvaart in Vlaanderen is tijdens de afgelopen regeerperiode met meer dan 40 procent toegenomen, beweert minister-president Geert Bourgeois. Een goede en betaalbare ouderenzorg is dan een kwestie van keuzes, niet van budget”, besluit Kim De Witte.