Peter Mertens: "Wat gebeurt in Afghanistan is het failliet van het imperialisme"
20 jaar Westerse inmenging en bezettingspolitiek heeft de Afghaanse bevolking enkel ellende opgeleverd. Peter Mertens, voorzitter van PVDA, reageert: "Toen oorlogspresident Bush in 2001 zijn troepen ordonneerde Afghanistan binnen te vallen, organiseerden wij een betoging op de Grote Markt in Antwerpen. ‘De inval in Afghanistan zal de situatie alleen maar verslechteren’, zeiden we toen."
De traditionele partijen lachten smalend. Levendig herinner ik me hoe het Vlaams Belang een tegenbetoging had georganiseerd, aan de andere kant van de Grote Markt. De Winter droeg een spandoek met de woorden: ‘Bush heeft gelijk’. Het Vlaams Belang steunde – net als alle andere partijen – de inval in Afghanistan.
Tweehonderdduizend doden later en tweeduizend miljard verder is de balans gruwelijker dan ooit. Bush en de NAVO hadden geen gelijk: de Afghanen zijn armer dan tevoren; en de miljoenen ‘steun’ zijn al die jaren naar oorlogsvoering en naar een door en door corrupt regime gegaan. Net zoals in Irak, in Libië, in Syrië. Dit is het failliet van de imperialistische inmengingspolitiek. Ondertussen leeft meer dan de helft van de Afghanen in grote armoede, en kan zeven op tien vrouwen niet lezen of schrijven. Maar wie het land ontvluchtte werd door de Theo Francken’s en Sammy Mahdi’s van deze wereld onverbiddelijk teruggestuurd naar de sluimerende oorlogsvulkaan.
De reactionaire Taliban zijn opnieuw groot geworden. Deze keer niet door rechtstreekse militaire en financiële steun van de broodheren in Washington, zoals in de jaren 1980. Neen, nu zijn ze gegroeid op het vermolmde hout van een corrupte bezettingspolitiek. Niets is opgebouwd, een kaartenhuis blijft langer staan. Op een zucht tijd implodeerde het hele regime. Met de machtsovername van de Taliban komen ook de meest elementaire vrouwenrechten en mensenrechten onder druk. Mijn hart gaat uit naar de Afghaanse vrouwen, Afghaanse mannen, Afghaanse jongeren en ouderen. Mogen ze de moed vinden een nieuwe emancipatiestrijd aan te gaan, en mogen wij de moed hebben hen in die emancipatiestrijd te steunen in plaats van achter geostrategische oorlogs- en bezettingsbelangen te lopen.