Parlementairen behouden onbeperkt hun loon en krijgen geen controle als ze ziek zijn. En jij?

Het illustreert perfect de politiek van twee maten en twee gewichten van de regering. Enerzijds hekelt ze de “privileges” van de ambtenaren, breekt ze hun regeling voor ziekteverlof en maakt ze jacht op zieke werknemers in de privé. Anderzijds genieten de ministers en volksvertegenwoordigers van niet te verwaarlozen privileges. Langdurig zieke parlementairen krijgen hun loon 100% uitbetaald, zonder beperking in tijd en zonder controle.

Wij: controles, loonverlies, jacht op zieke arbeiders

Wat gebeurt er als een werknemer in de privésector ziek wordt? Na een maand valt de werknemer terug op de mutualiteit, met verlies van loon, en kan hij een controlearts over de vloer krijgen. In 2017 kregen langdurig zieken af te rekenen met de zogenaamde re-integratie op de arbeidsmarkt, waarbij ze het risico liepen zonder enige vergoeding ontslagen te worden als de werkgever beweerde dat er geen aangepast werk voor hen was. Bovendien krijgen langdurig zieke werknemers die om medische redenen slechts deeltijds terug aan de slag kunnen gaan, sinds 1 april 2018 een lagere ziekte-uitkering.

Wat gebeurt er als een statutair ambtenaar ziek wordt? Tot dusver hadden ambtenaren recht op 21 ziektedagen per jaar met volledig loonbehoud en konden ze de niet-opgenomen ziektedagen overdragen naar de volgende jaren. Wie voldoende ziektedagen had opgespaard, hoefde in geval van langdurige ziekte – kanker bijvoorbeeld of een burn-out – geen loonverlies te lijden.

Het is dat systeem dat de regering vanaf 1 januari 2019 wil afschaffen. Het overdragen van dagen zou vanaf dan niet meer mogelijk zijn. Dat betekent dat de ambtenaar in de loop van het jaar niet langer dan 21 dagen ziek mag zijn, zoniet verliest hij een deel van zijn loon. Dat betekent dat de ambtenaren zelfs slechter af zijn dan de werknemers in de privésector (of de contractuele ambtenaren) die in de loop van hetzelfde jaar twee keer drie weken ziek kunnen worden, op twee verschillende momenten, zonder dat ze daardoor loon moeten inleveren.

Zij: ongelimiteerd 100% betaald

Wat gebeurt er als een parlementair ziek wordt? Het enige wat hij hoeft te doen, is een medisch attest sturen naar de administratieve diensten van de kamer waarin staat dat hij ziek is. Dat volstaat om zijn normale vergoeding te blijven ontvangen, zonder enige tijdsbeperking en zonder enige controle. Hij of zij verwerft dat recht meteen vanaf de dag dat hij in functie treedt. Dat betekent dus dat een parlementslid de hele vijf jaar van zijn mandaat ziek kan zijn zonder dat hij of zij enig loonverlies lijdt. We hoeven daarbij ook niet te herhalen dat er bijzonder weinig gecontroleerd wordt of de parlementsleden daadwerkelijk op hun werkplek aanwezig zijn.

Langdurig zieke parlementsleden hoeven zich dus niet druk te maken: hun 5500 tot 6000 euro netto wordt elke maand op hun rekening gestort, zonder dat ze bang hoeven te zijn voor een controlearts, re-integratie op de arbeidsmarkt of een geldboete. De gunstige regels zijn van toepassing op de afgevaardigden van de kamer van volksvertegenwoordigers, de regelingen voor de andere parlementen wijken daar niet veel van af.

Een goede ziekteregeling voor iedereen

Peter Mertens: "Natuurlijk is een goede ziekteregeling, ook voor volksvertegenwoordigers, belangrijk. Je kiest er nu eenmaal niet voor om ziek te zijn. Maar de parlementairen meten wel met 2 maten en 2 gewichten. In plaats van eerst hun eigen privileges aan te pakken nemen ze nu de ziekteregeling in de publieke sector onder vuur. Voordien deden ze dat al in de privé-sector. Werknemers en ambtenaren kiezen er ook niet voor om ziek te zijn. En toch liggen hun rechten onder vuur. Dat terwijl in de samenleving de werkomstandigheden steeds lastiger worden gemaakt zowel in de privé als in de publieke sector."

Ziek zijn is geen keuze. Ziek zijn zorgt sowieso al voor ellende en vaak komt daar nog loonverlies bovenop. Deze regering breekt onze sociale zekerheid beetje bij beetje af, snijdt voortdurend in de lonen en medische zorg wordt steeds duurder. Het domino-effect van die maatregelen maakt ziek zijn nog zwaarder, zodat de zieke twee keer de dupe is.

In plaats van de bestaande bescherming te ontmantelen, moet ze voor alle zieke werknemers, in de publieke en private sector, naar boven worden gelijkgesteld. De jacht van de regering op zieke arbeiders moet stoppen.

De PVDA steunt daarom de acties van de werknemers uit de publieke diensten van 28 september.