Overwinning van het Nouveau Front Populaire in Frankrijk: hoop en uitdagingen voor een links met breekpunten

Uitslag van de tweede verkiezingsronde in Frankrijk (7 juli):

Nouveau Front Populaire: 182 zetels
La France Insoumise: 71 zetels
Parti socialiste - Place publique: 64 zetels
Europe Ecologie Les Verts: 33 zetels
Parti communiste français: 9 zetels
Andere: 5 zetels
Diverse linkse partijen: 13 zetels
Ensemble (Macron): 168 zetels
Les Républicains en bondgenoten: 60 zetels
Rassemblement national en bondgenoten: 143 zetels
Andere: 11 zetels

De overwinning van een volksmobilisatie

Het NFP won 182 zetels door de steun van jongeren, talrijke vakbonden en maatschappelijke organisaties én dankzij een brede mobilisatie van de bevolking. Die verkiezingsalliantie, die in slechts enkele dagen tot stand is gekomen, is erin geslaagd om de voorspellingen en de valstrik van Macron te verijdelen.

Het offensieve sociale en democratische programma van NFP, dat oproept tot de afschaffing van de pensioenhervorming en een pensioen op 60 jaar, loonsverhogingen, de terugkeer van de vermogensbelasting en een bevriezing van de prijzen, heeft miljoenen kiezers gemobiliseerd. De overwinning is een opluchting voor de overgrote meerderheid van de Fransen en een teken van hoop tegenover de mogelijkheid dat het RN aan de macht ging komen. Het is ook een les voor links elders in Europa: het toont het belang van een programma voor sociale verandering om mensen te mobiliseren.

Een duidelijke nederlaag voor Macron

Het kamp van Emmanuel Macron verliest 77 zetels ten opzichte van 2022. Het heeft nu nog maar 168 parlementsleden in de Nationale Vergadering (Assemblée nationale, het Frans Parlement). Dat is te danken aan de vele terugtrekkingen en stemoverdrachten van links. Heel anders dan de 308 zetels toen het Macron-kamp in 2017 aan de macht kwam. De afwijzing van Macrons beleid is duidelijk en ondubbelzinnig.

In de afgelopen zeven jaar heeft Emmanuel Macron een asociaal en autoritair beleid gevoerd. Hij minachtte het volk, vergrootte de ongelijkheid en gaf cadeautjes aan de allerrijksten. Hij onderdrukte met geweld de gele hesjes, de vakbonden en de arbeiders die op straat kwamen. Hij verhoogde de pensioenleeftijd ondanks het verzet van een grote meerderheid van de bevolking. Hij schafte de belasting op de grote fortuinen af en liet het platteland in de steek (lees hier meer). Dat beleid werd zwaar afgestraft. 

Met zijn autoritaire beleid, zijn niet-aflatende aanvallen op de vakbonden en radicaal links en zijn legitimering van de extreemrechtse agenda, heeft hij het RN tot de belangrijkste tegenstander gemaakt en vandaag klaargestoomd voor de macht. De ontbinding van de Nationale Vergadering en de huidige uitslag betekenen een spectaculaire mislukking voor het presidentiële kamp. Zeven jaar Emmanuel Macron heeft de voedingsbodem gecreëerd voor de opkomst van extreemrechts. In 2017 en 2022 rechtvaardigde Macron zijn verkiezing tot president van Frankrijk als een manier om "extreemrechts te stoppen". Nu blijkt hij juist het opstapje te zijn geweest.

Een grote vooruitgang voor extreemrechts

Met zijn 143 zetels wint het RN 54 zetels ten opzichte van 2022. Dat is de beste score in de geschiedenis van de partij, die een reeks kiesdistricten won die historisch gezien door links werden gewonnen, zoals Nord en Bouches-du-Rhône. Deze vooruitgang van het RN is een belangrijk signaal en geeft duidelijk aan waar de uitdaging voor de toekomst ligt.

Terwijl het RN een groeiende achterban van de arbeidersklasse buiten de grote steden verovert, bereidt het zich voor op de macht en komt het ook steeds dichter bij enkele van de grote werkgevers (lees hier meer). In deze campagne hebben sommige lagen van de Franse bourgeoisie voor extreemrechts gekozen (en campagne voor hem gevoerd, zoals we konden vaststellen in de media die in het bezit zijn van miljardair Vincent Bolloré en in de rechtse krant Le Figaro). Voorlopig vormen die nog een minderheid, maar het is niettemin een opmerkelijke ontwikkeling. 

De toenadering van het RN tot het grootkapitaal en de aanpassingen die ze in haar programma heeft aangebracht om in zijn gunst te komen, bieden kansen om de valse sociale demagogie van het RN des te meer te ontmaskeren (lees hier meer).

De uitdagingen voor links

Met een relatieve meerderheid van 195 op de 577 parlementsleden zal links hard moeten vechten om het programma uit te voeren waarmee het de grootste fractie in de Nationale Vergadering is geworden. Door te vechten voor deze breuk met het verleden, door concrete veranderingen aan te brengen in het dagelijks leven van de Fransen, zal het erin slagen een blijvende impact te hebben en het RN terug te dringen.

De extreemrechtse partij heeft tot nu toe de meerderheid van de stemmen gewonnen van de arbeidersklasse buiten de grote steden, die bijzonder hard is getroffen door decennia van desinvestering in openbare diensten en de-industrialisatie. Het vertrouwen en de steun van de werkende mensen in heel Frankrijk terugwinnen is een van de prioriteiten van links.

Met een programma van loonsverhogingen, de terugkeer van het pensioen op 60 jaar en van de vermogensbelasting die door Macron werd afgeschaft, verdedigt het NFP de belangen van de mensen. Deze sociale en democratische breekpunten opgeven door ze af te zwakken in compromissen met het Macron-kamp zou onbegrijpelijk zijn voor de miljoenen Fransen die dit programma hebben gesteund. Macron in de kaart spelen, wiens luitenanten al oproepen om het NFP te breken om hetzelfde beleid voort te zetten, zou betekenen dat men bij de volgende verkiezingen het RN de sleutels van de macht in handen geeft.

Hoewel de goede verkiezingsresultaten links een positieve dynamiek geven, is het Nouveau Front Populaire een electorale alliantie die snel opgebouwd moest worden en die fragiel en heterogeen blijft. Het debat is cruciaal voor het bepalen van de richting die links in de toekomst moet inslaan. Daarom is het belangrijk om de componenten van het Nouveau Front Populaire te steunen die echt willen breken met het asociale beleid dat Macron en de traditionele partijen de afgelopen twintig jaar hebben gevoerd.