“Ons land heeft meer dan ooit nood aan een linkse stem, aan een sociaal alternatief”

1 mei 2024
Brussel

Ik wil beginnen met iedereen te bedanken die mij de voorbije week steunberichtjes heeft gestuurd. Al die steun en liefde die mijn familie en ik hebben ontvangen, betekenen enorm veel voor ons. Het is een lichtpuntje in deze moeilijke periode.

Mijn vader koos voor een leven van engagement. Hij gaf ons het belang van strijd mee, en hij zou dan ook willen dat wij op deze 1 mei, de Dag van de Arbeid, de dag van de werkende klasse, onze stem laten horen. 

Kameraden, 

1 mei is elk jaar een bijzondere dag voor ons, als Partij van de Arbeid. 
Maar dit jaar is het een extra bijzondere 1 mei. 
Over minder dan 6 weken zijn het verkiezingen. 

En waar we vandaag meer dan ooit nood aan hebben, is een links beleid. Een beleid op mensenmaat. Maar we moeten ook durven discussiëren over wat een links beleid inhoudt en hoe we daartoe komen.

Sommigen blijven herhalen dat de PVDA liever aan de zijlijn blijft staan en geen enkele concrete oplossing voorstelt, dat een stem op de PVDA een “verloren stem” zou zijn.

Dat is onzin.

De PVDA komt steeds met concrete oplossingen én heeft steeds meer impact. 

Kijk naar de btw-verlaging op energie naar 6%, de verhoging van het minimumpensioen of het noodfonds in de zorg. Wie heeft hier strijd rond gevoerd, samen met de vakbonden, én gewonnen? Wie dwong de afschaffing van de graaipensioenen van politici af?

Dat zijn punt voor punt zaken waarbij wij met de PVDA een concrete eis op tafel legde én die binnenhaalden.

En onze voorstellen voor een miljonairstaks, het verhogen van de lonen of het afschaffen van de vertrekpremies van politici? Zijn dat dan geen concrete oplossingen? 

We zien vandaag al hoe we met de PVDA het debat naar links trekken. Neem nu de miljonairstaks. 

Tien jaar lang stonden wij alleen met onze oproep om het geld te halen waar het zit. In het begin van de campagne waren alle andere partijen nog tegen een miljonairstaks. Maar we zien dat de lijnen bewegen. 

De socialisten en groenen hebben ondertussen elk een eigen voorstel. En als we de stemtest mogen geloven, dan zijn zelfs de liberalen akkoord dat mensen met een groot vermogen meer belastingen moeten betalen. Wie had dat gedacht?

Dat is geen toeval, beste vrienden. Dat is de druk van de PVDA in actie. 

Niemand kan vandaag ontkennen dat de PVDA meer dan ooit weegt op het debat en concrete overwinningen afdwingt. 

“Liever met de N-VA”

Bestuurt Vooruit liever met de N-VA dan met PVDA? Dat is de vraag die een journaliste gisteren aan Melissa Depraetere van Vooruit stelde. En wat antwoordt ze? Liever met de N-VA. En dat in een 1 mei-interview. De dag van de arbeid! 

De realiteit is dat Vooruit vandaag een keuze moet maken: ofwel een linkse samenwerking met de PVDA, ofwel haar alliantie met de N-VA. 

Wij blijven de hand reiken. 

Ofwel ijveren we samen voor een echte miljonairstaks, hogere lonen en een terugkeer naar de pensioenleeftijd op 65 jaar. 
Ofwel blokkeert Vooruit samen met de N-VA verder onze verder en bespaart ze miljarden in onze gezondheidszorg en onze sociale zekerheid. 

Vandaag is de trieste waarheid dat als je op Vooruit stemt, je er de N-VA gratis bij krijgt.

N-VA, de partij met een door en door asociaal besparingsprogramma. De partij die van 4 miljard besparingen op zorg een centraal programmapunt maakt. De partij van de indexsprong en de aanval op onze pensioenen. De partij die rijdt voor de ultra-rijken en elke vorm van eerlijke belastingen blokkeert. 

We hebben in Antwerpen gezien wat een N-VA-Vooruit-bestuur in de realiteit betekent, en het resultaat is verre van positief.

Maar zo’n huwelijk tussen N-VA-Vooruit is niet onvermijdelijk.

We kunnen een links alternatief opbouwen. En daarvoor is de PVDA nodig. 

We bewijzen vandaag al in Zelzate en Borgerhout – waar we samen besturen met Vooruit – dat we goed kunnen samenwerken. Dat het anders kan. 

De strategische stem op links

De PVDA is dé strategisch linkse stem op 9 juni. 
Een stem op PVDA is een stem voor een linkse kracht, die druk zet en de lijnen doet bewegen. 
Een stem op de PVDA is een stem vóór linkse samenwerking en voor een links blok dat een breekpunt maakt van eerlijke belastingen en koopkracht.

We moeten zo sterk mogelijk staan, zodat onze stem nog luider klinkt en anderen ons niet kunnen negeren. Dat is dé inzet voor 9 juni.

We voelen het allemaal op straat, in de wijken en in bedrijven, en we zien het in de peilingen: onze partij heeft de wind in de zeilen in heel het land.

Sommige politicologen merkten het al op: de PVDA doet ook het opvallend goed bij de jongeren. In de grote jongerenpeiling van Het Laatste Nieuws was onze Jos D’Haese zelfs de populairste politicus!

Samen met de jongeren, werkende mensen en iedereen die een ander beleid wil, kunnen wij verandering afdwingen.

Waarom strijden wij voor eerlijke belastingen en een miljonairstaks?

Omdat wij niet willen dat kinderen met een lege brooddoos naar school moeten gaan.
Omdat wij niet willen dat gezinnen hun energiefactuur niet kunnen betalen.
Omdat wij niet willen dat gepensioneerden niet de zorg krijgen die ze nodig hebben, omdat ze bang zijn dat ze die niet kunnen betalen.
Omdat wij niet willen dat mensen in de kou blijven staan omdat hun bushalte wordt afgeschaft.

Nee, kameraden, het mag niet bij loze beloftes blijven. De superrijken moeten eindelijk hun eerlijk deel bijdragen. De politiek moet eindelijk durven het geld halen waar het zit, in plaats van bij de gewone mensen. Tax the rich!

Oxfam publiceerde vandaag een studie waaruit blijkt dat grote Belgische bedrijven effectief amper belastingen betalen in ons land. Ze analyseerden de belastingen van de 45 grootste Belgische bedrijven in de periode 2017-2022. Daaruit blijkt dat het effectieve belastingtarief op hun winst voor de helft van die bedrijven nog geen 15% bedraagt. 

Volgens Oxfam betalen 15 Belgische grootbedrijven zelfs minder dan 5% belastingen. Welke zelfstandige of kmo kan hetzelfde zeggen? De gewone man of vrouw betaalt veel belastingen, maar die giga-bedrijven krijgen allemaal voordelen. Dat is toch niet normaal?

Iederéén heeft nu de mond vol van eerlijke belastingen. Maar wie écht eerlijke belastingen wil, moet toch bij de PVDA zijn. Want al die Vivaldi-partijen, zoals Groen en Vooruit, roepen nu wel dat ze de superrijken willen belasten, de realiteit is dat er na 5 jaar Vivaldi nog niks is gebeurd om ons belastingsysteem eerlijker te maken. Ons land is na 5 jaar Vivaldi nog steeds een fiscale hel is voor gewone mensen, maar een fiscaal paradijs voor superrijken en de multinationals. 

Met de PVDA leggen we ons daar niet bij neer. Het is tijd om de fiscale achterpoortjes voor de multinationals te sluiten. 

Ook daarvoor schuiven we een concrete oplossing naar voren: de Canadataks.

Één van de belangrijke achterpoortjes in België werkt namelijk als volgt: grote bedrijven en multinationals kopen in ons land massaal aandelen op, en verkopen die dan met gigantische winsten. Op die winsten betalen die bedrijven in België 0,0% belastingen. He-le-maal niks. 

Een dochteronderneming van Engie: 1 miljard euro winst op aandelenverkoop, 0 eurocent belastingen. Ackermans & van Haaren: 340 miljoen euro winst, 0 eurocent belastingen. 

Ik kan zo nog wel even doorgaan. 

Die multinationals profiteren volle bak van dit fiscale achterpoortje. Maar dat is dus helemaal niet overal zo. We zijn bijvoorbeeld eens gaan kijken hoe dat gaat in Canada, waar er wél een eerlijke belasting bestaat voor die aandelenhandel. 

En geïnspireerd door Canada hebben we een eigen perfect realiseerbaar voorstel uitgewerkt, waarbij we de winst uit de verkoop van aandelen belasten aan twee derde van het normale belastingtarief voor bedrijven. Niet overdreven, maar perfect realistisch. En we hebben het berekend: onze Canadataks zou zo’n 2 miljard euro per jaar opleveren. Geld dat onze samenleving goed kan gebruiken.

Ruimte voor loonsverhogingen

Laat ons duidelijk zijn: aan de ene kant moeten de multinationals hun eerlijk deel betalen, maar aan de andere kant moeten ook de lonen van de werknemers in dit land kunnen stijgen. Dat is essentieel voor ons – en des te belangrijker om te herhalen op een dag van strijd als 1 mei: de loonblokkering die de regering de afgelopen 5 jaar toepaste, is een onaanvaardbare aanval op de werkende klasse.  

Het is niet normaal dat een alleenstaande die fulltime werkt, vandaag niet kan rondkomen van zijn of haar loon. 
Het is niet normaal dat een multinational als Total wereldwijd een recordwinst van 21 miljard euro maakt, maar dat haar werknemers in de haven van Antwerpen geen enkele loonopslag kunnen krijgen. 
Het is niet normaal dat de Bel20, de twintig grootste Belgische beursgenoteerde bedrijven, vorig jaar bijna 10 miljard euro aan dividenden uitkeerden aan hun aandeelhouders, maar dat er geen enkele loonsverhoging was voor hun werknemers.

Het klopt niet dat er geen geld is. In grote bedrijven en sectoren die winst maken, is er ruimte voor loonsverhogingen.

Ik weet niet of jullie MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez gehoord hebben, maar hij loopt een maand achter... 

Misschien denkt hij dat het vandaag 1 april is, en maakt hij een grapje. Want vandaag viert de MR zogezegd de dag van de arbeid en beweert hij dat de MR de enige echte partij van de arbeid is. 

Kun je dat geloven?

Hier klopt niets van, beste kameraden. De liberalen zijn tégen de werkmensen.  Ze verdedigen een model op maat van de allerrijksten.

De sociale locomotief

Op 9 juni staan twee projecten lijnrecht tegenover elkaar: de voortzetting van het liberale model of de sociale breuk met het status quo, waar de PVDA voor staat.

Het liberale project van de liberalen, dat het kader van de besparingspolitiek en de markt accepteert. De verhoging van de pensioenleeftijd naar 67 jaar en de loonblokkering. Cadeaus voor de miljonairs en extra belastingen voor de werkende klasse. Dit is het asociale en antidemocratische project van de MR of les Engagés. Maar het zijn ook deze rechtse ideeën die te vaak de PS en Ecolo beïnvloeden.

Tegenover dit rechtse project staat het project van de PVDA: een sociale breuk met het status quo. Het project van degenen die durven de strijd aan te gaan tegen de macht van het geld en de privileges van de politici. Ons project bestaat uit de miljonairstaks, 0% btw op de winkelkar en een einde aan de loonblokkering.

Dus aan de ene kant de voortzetting van het liberale beleid van de laatste 30 jaar. Aan de andere kant, de keuze voor een sociale breuk.

Studenten in het Franstalig hoger onderwijs hebben ons de voorbije weken laten zien wat de keuze voor een sociale breuk met het verleden kan betekenen. Door massaal actie te voeren hebben ze voorkomen dat duizenden jongeren, kinderen van de werkende klasse, uitgesloten zouden worden van het hoger onderwijs. 

De studentenbeweging verwerpt de elitaire visie van de liberalen op het hoger onderwijs. Ze zijn erin geslaagd om het decreet over de financiering van het Franstalig hoger onderwijs terug te draaien, een hervorming die twee jaar geleden werd goedgekeurd op initiatief van de liberalen, met de steun van de socialisten en de groenen.

Met de PVDA hebben we de studenten volop gesteund. We lieten zien dat we compromissen kunnen sluiten zolang we maar in de richting van een sociale breuk gingen. Samen hebben we voor vooruitgang gezorgd.

Dit laat zien dat er een andere weg mogelijk is. Dat links zijn principes niet altijd hoeft te verraden. Dat links kan zorgen voor overwinningen en hoop, op voorwaarde dat we willen breken met het liberale kader dat ons wordt opgelegd en dat er zich een sterke sociale beweging ontwikkelt.

Dat is de weg die we willen volgen.

Tegenover de liberale locomotief zijn wij de sociale locomotief.

Het is nu aan de socialisten en groenen om niet op de verkeerde trein te stappen, hun linkse principes niet te laten vallen, om af te stappen van de liberale trein, om de keuze te maken voor een breuk met duidelijke punten die niet alleen maar mooie praatjes zijn, maar die ook na 9 juni strijdpunten blijven.

Hoe sterker de PVDA, hoe meer we de sociale beweging kunnen versterken.
Hoe sterker we zijn, hoe meer we onze rol als politieke motor van sociale verandering kunnen spelen.
Hoe sterker we zijn, hoe meer we in staat zullen zijn om de socialisten en groenen te dwingen om zich aan te sluiten bij het kamp van de sociale verandering.

Vertrekpremies te zot voor woorden

Kameraden,

Met de PVDA brachten we nog iets nieuws aan het licht: de riante vertrekpremies van politici. 

Als een gewone werkmens ontslagen wordt, dan krijgt die een werkloosheidsuitkering. Maar als politici niet herverkozen raken in het parlement, dan hebben ze voor zichzelf een vertrekpremie geregeld. Tot 250.000 zelfs 500.000 euro: te zot voor woorden En ze doen er allemaal aan mee: liberalen, socialisten, christendemocraten, groenen, N-VA en uiteraard: het Vlaams Belang.

Alweer staat het Vlaams Belang mee op de eerste rij om te graaien. Sommigen zelfs twee keer. Neem nu hun parlementslid Marijke Dillen. Die kreeg in 2014 al eens 450.000 euro omdat ze zelf stopte in het parlement. Maar ze kwam daarna terug, en nu heeft ze opnieuw recht op een riante vertrekpremie. Ge moet het maar durven!

Of kijk naar Maggie De Block. Die strijkt niet alleen 316.890 euro op. Ze kondigt ook aan dat ze op haar 62ste met pensioen gaat om “voltijds oma” te worden.

Dezelfde Maggie De Block die voor de verhoging van de pensioenleeftijd naar 67 jaar heeft gestemd en toen zei dat iedereen langer moet werken. Il faut le faire! 

Maar ook hier zien we de impact van de PVDA.

Patrick Dewael van Open Vld en Servais Verherstraeten van de CD&V lieten deze week weten dat ze maar de helft van hun riante vertrekpremie zullen opnemen. Geen 500.000 euro, maar 250.000 euro. 

Wel beste meneer Dewael en meneer Verherstraeten, ik denk dat jullie ons niet goed begrepen hebben. Wij willen de vertrekpremies niet halveren, wij willen dat het hele systeem van vertrekpremies afgeschaft wordt! Wij willen een einde aan de graaicultuur in de politiek.

Ons voorstel om de vertrekpremies af te schaffen werd gisteren nog verworpen door alle partijen. Ik zeg: alle partijen. Want het Vlaams Belang was de eerste om weg te lopen van de vergadering zodat ze niet moesten stemmen. 

Barbara Pas beweerde gisteren op Twitter dat dat "toevallig" was, en dat ze achter ons voorstel stond. Maar de realiteit, beste kameraden, is dat het Vlaams Belang vorig jaar in december in het Vlaams Parlement tégen ons voorstel stemde, en dat haar parlementsleden, zoals Marijke Dillen en Jan Pernis in 2019, net als alle anderen, gretig langs de kassa passeren. Geen toeval dus, maar zoals altijd: eigen graaiers eerst. 

Maar daar laten wij het niet bij. 

Onze volksvertegenwoordigers hebben alvast aangekondigd dat ze hun vertrekpremies zullen weigeren. En we zetten onze strijd voort. Iedereen die een einde aan de politieke graaicultuur wil, moet voor de PVDA stemmen op 9 juni.

Kameraden, 

Op dit moment is de verschrikkelijke genocide op het Palestijnse volk nog steeds aan de gang. Er zijn massagraven ontdekt in de buurt van een ziekenhuis dat door het Israëlische leger is bezet. 

Het is een genocide die live te volgen is op tv en op sociale media. En die is al zeven lange maanden aan de gang, maar er zijn nog steeds geen sancties genomen door de Verenigde Staten of Europa tegen Israël. 

Integendeel, de Amerikaanse president Biden heeft een enorm pakket van miljarden dollars steun en wapens voor Israël aangekondigd. Ook Europa blijft Israël steunen. De Belgische regering blijft wapens doorlaten naar Israël. Onze ministers komen met grote woorden maar er wordt geen actie ondernomen.

Daarom moeten we op straat blijven komen. We zien dat we druk kunnen uitoefenen op onze regering. Ik denk ook aan de moedige studenten die in actie komen aan de Amerikaanse universiteiten en ook in Frankrijk. We mogen niet opgeven. Op 19 mei is er weer een grote nationale betoging voor Palestina in Brussel. We roepen op om die dag massaal naar Brussel te komen.

Kameraden,

We zitten in de laatste rechte lijn voor de verkiezingen. 

Ons land heeft meer dan ooit nood aan een linkse stem, een sociaal alternatief.

Een alternatief dat opnieuw hoop en perspectief geeft aan de mensen. 
Dat een antwoord biedt op de roep van de mensen voor een andere politiek.
Een alternatief dat terug naar boven durft te kijken: naar de grote multinationals, naar de multimiljonairs en de heersende klasse. 
In plaats van naar beneden te stampen, naar de kwetsbaren in onze samenleving.
En dat alternatief, beste vrienden, dat is de PVDA.

PVDA is dé drijvende kracht voor een andere, linkse politiek. 

PVDA is de drijvende kracht achter de miljonairstaks en eerlijke belastingen. 
De drijvende kracht om ervoor te zorgen dat het leven echt betaalbaar wordt.
De drijvende kracht in de strijd tegen de politieke privileges. 
De drijvende kracht voor echte solidariteit met Palestina en een einde aan de straffeloosheid van Israël.

Steeds meer mensen willen een sociaal alternatief en komen daarvoor bij ons uit.

Maar de strijd is nog niet gestreden, kameraden. 

We gaan de komende weken nog moeten knokken. 
We gaan élke stem nodig hebben.

Help ons dus de komende 6 weken. 
Help ons mee zichtbaar te worden en hang een affiche aan uw raam.
Help ons mee busfolders verspreiden of ga mee met ons op wijktocht en help ons mensen te overtuigen om op de PVDA te stemmen.

Kameraden, de PVDA staat altijd aan jouw kant.

Dus laat jullie stem horen op 9 juni. 

Met jullie hulp kleuren we niet alleen vandaag rood.
Maar maken we ook van 9 juni de dag van een nieuwe sociale golf!