Online ateliers PVDA leveren sterke argumenten op voor goed IPA-akkoord
Ruim 1.200 mensen namen deel aan onze online ateliers over het Interprofessioneel Akkoord (IPA). Ze brachten sterke argumenten naar voren om de eisen voor loonsverhoging, arbeidsduurvermindering en het recht op brugpensioen op 58 jaar, op tafel te leggen. Alleen het pintje achteraf ontbrak …
De voorbije weken organiseerde de PVDA een driedelige reeks online ateliers naar aanleiding van de onderhandelingen over het interprofessioneel akkoord (IPA) tussen werknemers en werkgevers.
Ruim 1.200 deelnemers volgden de ateliers en in totaal werden 817 vragen gesteld. Experts met dienst Raoul Hedebouw, Kim De Witte, Maria Vindevoghel en Nadia Moscufo hadden er hun handen mee vol, maar antwoordden met de glimlach.
- Moeten onze lonen stijgen? Zo ja, hoeveel? Video – presentatie (pdf)
(met Raoul Hedebouw) - Is het brugpensioen nog van deze tijd? Video – presentatie (pdf)
(met Kim De Witte) - Arbeidsduurvermindering, een echte oplossing? Video – presentatie (pdf)
(met Maria Vindevoghel)
“Toffe sfeer. Het doet goed eens van gedacht te kunnen wisselen met honderden werknemers en werkneemsters uit heel het land. Jammer dat we achteraf geen pintje konden gaan drinken”, liet een enthousiaste deelnemer ons weten.
Bij de deelnemers vooral delegees en vakbondssecretarissen, maar ook alerte werknemers. Eén gemeenschappelijke deler: allen willen ze opkomen voor een goed IPA. En ze kregen daarvoor heel wat argumenten aangereikt.
We onthouden 5 sterke argumenten.
1. Er is geld genoeg. We hebben recht op een serieuze loonsverhoging.
De werkende klasse deed het land draaien, maar krijgt daar nu kruimels voor. De loonopslag wordt geplafonneerd op maximaal 0,4%, terwijl de winsten geen plafond kennen.1 De dividenden die de Bel-20-bedrijven dit jaar uitkeren bedragen 5 miljard euro. Conclusie: er is ruimte voor loonsverhoging.2 We kunnen het loonplafond van 0,4% doorbreken door de wet te wijzigen. PVDA-volksvertegenwoordiger Raoul Hedebouw diende samen met ex-ABVV-topman Marc Goblet een wetsvoorstel in voor een indicatieve loonnorm.3
2. Lonen zijn niet het probleem, maar de oplossing voor de crisis.
We hebben de koopkracht van velen nodig om uit de crisis te komen. De werknemers hebben daar recht op. Tijdens de regeerperiode van Charles Michel vloeide 40,2 miljard euro van de werkende klasse naar de aandeelhouders.4 Nochtans zijn het de werknemers die de rijkdom produceren, niet de aandeelhouders. Het is tijd voor een serieuze loonsverhoging van vijf, zes procent, zoals ook de vakbonden in Nederland en Duitsland vragen. Dat is na deze pandemie niet meer dan logisch, concludeerde Raoul Hedebouw in zijn presentatie.
3. Langer werken is niet nodig en niet doenbaar. We hebben recht op een deftig (brug)pensioen.
We worden om de oren geslagen met drie redenen om langer te werken, namelijk: we leven langer, er is een tekort aan werkkrachten en de pensioenen zijn onbetaalbaar. Alle drie zijn ze fout, bewees Kim De Witte met cijfers en studies. De regering-De Croo gaat gewoon voort op de lijn van de vorige regeringen. Ze komt niet terug op de verhoogde pensioenleeftijd van 67 jaar, breekt het brugpensioen verder af en wil de pensioenen privatiseren. De regering plooide voor de druk van de PVDA om het minimumpensioen te verhogen naar 1.500 euro netto. Maar ze houdt het bij bruto, en pas in 2024. Too little, too late. De PVDA wil een recht op brugpensioen vanaf 58 jaar zonder beschikbaar op de arbeidsmarkt, en 55 jaar bij herstructurering of landingsbaan.
4. De 30-urenweek is haalbaar en betaalbaar.
Ten opzichte van het jaar 1950 produceren we vandaag 5,5 keer meer rijkdom per werknemer. Maar onze arbeidstijd is niet in verhouding gedaald. Nochtans is een collectieve arbeidsduurvermindering perfect haalbaar als we de arbeid herverdelen over zij die nu geen werk hebben (400.000 werklozen) of te weinig werk (deeltijdsen). Een 30-urenweek is absoluut noodzakelijk om meer gelijkheid tussen vrouwen en mannen te realiseren.
5. Wie strijdt, wint.
Loonsverhogingen, deftige brugpensioenen en collectieve arbeidsduurvermindering: als we strijden kunnen we het allemaal winnen. Dat bewijzen talrijke voorbeelden uit het buitenland. Denken we maar aan de loonsverhoging bij Cargill in Nederland5 en de #FightFor15 in de VS6, de verlaging van de pensioenleeftijd in Polen en Kroatië7 en de arbeidsduurvermindering in Frankrijk en Spanje.
Ook in eigen land vinden we talrijke voorbeelden van overwinningen dankzij strijd: de loonsverhoging in de zorgsector, de overwinning tegen het puntenpensioen en de arbeidsduurvermindering in de banksector zijn er maar enkele van.
(Her)bekijk hier de drie online ateliers
1. Moeten onze lonen stijgen? Zo ja, hoeveel? Met Raoul Hedebouw
Download de presentatie in pdf-formaat
2. Is het brugpensioen nog van deze tijd? Met Kim De Witte
Download de presentatie in pdf-formaat
3. Arbeidsduurvermindering, een echte oplossing? Met Maria Vindevoghel
1 https://www.pvda.be/gevonden_ruimte_voor_loonsverhogingen
2 https://www.pvda.be/_bel_20_bedrijven_keren_5_miljard_aan_dividenden_uit_er_is_ruimte_voor_loonsverhogingen
3 https://www.pvda.be/raoul_hedebouw_en_marc_goblet_dienen_wetsvoorstel_in_voor_hogere_lonen
4 https://www.solidair.org/artikels/waarom-onze-lonen-moeten-stijgen
5 https://www.solidair.org/artikels/6-loonsverhoging-bij-cargill-nederland-doen-ze-dat-zo
6 https://www.solidair.org/artikels/amerikanen-winnen-strijd-voor-minimumloon-van-15-dollar
7 https://www.solidair.org/artikels/hoe-de-kroaten-hun-regering-terugfloten