Marine Le Pen bedriegt het volk vijf keer
In Frankrijk zijn veel mensen (terecht) woedend over het beleid van de huidige president Emmanuel Macron (La République En Marche). Zijn tegenstander Marine Le Pen beweert de belangen van de gewone mensen te verdedigen. Maar in werkelijkheid dient haar partij, het Rassemblement National, de rijksten. Vijf voorbeelden van de asociale oplichterij van Marine Le Pen.
1. Le Pen verzet zich tegen verhoging van de minimumlonen
Terwijl veel Fransen worstelen om de eindjes aan elkaar te knopen en de prijzen zien stijgen, zegt Marine Le Pen op 31 maart 2022 op de publieke zender France 2 dat ze tegen een verhoging van het minimumloon (SMIC) is.
Ze stelt voor om in de plaats daarvan werkgevers die de lonen met 10% verhogen, minder bijdragen te laten betalen. Loonsverhogingen die dus volledig van de goede wil van de werkgever afhangen en ten koste gaan van de sociale zekerheid, te weten de pensioenen en de gezondheidszorg van de werkende mensen. Marine Le Pen geeft met de ene hand wat ze met de andere hand afpakt. De werkgevers zijn de grote winnaars. Zij en haar partij stemden op Europees vlak ook tegen de sociale bescherming van de werknemers van Uber en gelijkaardige platformen.
2. Marine Le Pen kant zich tegen de belasting op grote fortuinen
Marine Le Pen is tegen de herinvoering van de vermogensbelasting (ISF) die Macron aan het begin van zijn ambtstermijn heeft afgeschaft. De grootste Franse fortuinen krijgen zo een cadeau van enkele miljarden in de schoot geworpen. Haar alternatief is een light-versie die voor de rijksten ongevaarlijk is.
Daar blijft het niet bij. Marine Le Pen nam de eis van de Franse werkgevers over om de productiebelasting over een periode van 15 jaar met 30 miljard euro te verlagen. In februari 2022 liet de extreemrechtse kandidate aan MEDEF, de grootste Franse werkgeversorganisatie, duidelijk blijken met wie ze in zee gaat: "Het is aan u (ondernemers, n.v.d.r.) om de wereld te veroveren en aan de staat om u de middelen daartoe te geven." In haar programma stelt ze ook voor om de vastgoedbijdrage van de bedrijven (CFE, een belasting op de onroerende goederen van bedrijven) af te schaffen.
3. Le Pen is tegen een verlaging van de pensioengerechtigde leeftijd en wil zelfs het criterium van zwaar beroep afschaffen
Onder Nicolas Sarkozy ging de pensioenleeftijd in Frankrijk in 2011 van 60 naar 62 jaar. Marine Le Pen wil niet dat die weer op 60 jaar komt, hoewel veel werknemers en vakbonden dat eisen. Zij verdedigt het pensioen op 62 jaar met 42 volledige bijdragejaren om een volledig pensioen te krijgen. Alleen een zeer kleine minderheid van mensen die voor hun twintigste zijn gaan werken, zouden onder bepaalde voorwaarden op hun zestigste kunnen stoppen met werken. Een jongere die nu studeert en op zijn 24ste begint te werken, zal in werkelijkheid dus tot zijn 66ste moeten werken om een volledig pensioen te krijgen.
Le Pen roept niet zonder trots uit: "Mijn hervorming lost het probleem van de zware beroepen op." Hoe? Door eenvoudigweg de huidige regeling waarbij mensen met zware beroepen nog altijd vroeger met pensioen kunnen gaan, af te schaffen. Brute pech dus voor de deeltijdwerkers, de metsers, de verpleegkundigen, enz. Een totaal asociale maatregel.
4. Het Rassemblement National, een partij van profiteurs
Bovenop haar maandelijks salaris als afgevaardigde van 8.400 euro, krijgt Marine Le Pen ook nog eens 5000 euro per maand via haar partij. Met een maandloon van meer dan 13.000 euro staat de chef extreemrechts in Frankrijk ver van de realiteit van de Franse werknemers.
De familie Le Pen staat bekend om haar fortuin, dat wordt geschat op meer dan 4,5 miljoen euro aan financiële tegoeden en banktegoeden (niet voor niets verzet zij zich tegen de herinvoering van de vermogensbelasting). Maar bovendien werd Jean-Marie Le Pen, vader van Marine, rechtstreeks vernoemd in de Panama Papers, met het bestaan van een "vennootschap verborgen op de Britse Maagdeneilanden, een geheime rekening op Guernsey en, uiteindelijk, 2,2 miljoen euro in bankbiljetten, goudstaven en goudstukken", aldus Le Monde. Sindsdien loopt er tegen hen een onderzoek wegens belastingfraude.
Het Europees Bureau voor Fraudebestrijding opende trouwens een onderzoek naar geld dat ten onrechte is ontvangen of verduisterd door Marine Le Pen en andere Europarlementariërs van het Rassemblement National.
5. Le Pen wil verdeeldheid en haat zaaien bij de werkende klasse
Het pakket sociale maatregelen dat de extreemrechtse kandidate verdedigt, moet overigens ook bekeken worden vanuit haar modelvoorstel, de “nationale voorkeur”. Nationale voorkeur is een openlijk racistische aanpak waarbij men een fundamenteel onderscheid maakt tussen de Fransen en de rest van de bevolking die in Frankrijk woont. Fransen krijgen daarbij voorrang bij de sociale steun, zoals toegang tot sociale huisvesting. Marine Le Pen wil ook voor werk en op alle andere gebieden van de samenleving een nationale voorrang invoeren.
Ze wil ook meer macht geven aan de politie, onder meer met een wet over het "vermoeden van wettige zelfverdediging" voor politiemensen. Ze richt zich niet tegen grote multinationals of het grote geld. Haar hele politieke project stoelt op het aanvechten van de gelijkheid van individuen, op verdeeldheid, racisme en haat. Een gespleten samenleving van burgers en tweederangsburgers. Dit zou een sociale ramp betekenen voor een heel deel van de werkende klasse, die niettemin leeft, werkt en bijdraagt aan de financiering van de Franse staat. Maar het zou ook een ramp zijn voor de werkende klasse als geheel, die permanent verdeeld en verzwakt zou zijn.
Besluit
Het Rassemblement National wil zich voordoen als een sociale partij. Marine Le Pen wil de mensen ervan overtuigen dat zij een alternatief is voor het asociale bezuinigingsbeleid van Macron. Onder het sociale vernislaagje zit in feite een harde rechtse en sociaaleconomisch rauwe neoliberale partij die de kant van de elite en de werkgevers kiest. We mogen niet in deze grote asociale oplichterij trappen. We moeten het ware gezicht van extreemrechts tonen. Dat van een neoliberaal project, gebaseerd op racisme en geweld, dat als het ooit aan de macht zou komen, geen beleid ten gunste van maar tégen de werkende mensen zou voeren.
Het waarachtige alternatief voor het marktextremisme van Macron en het nationalistisch extremisme van Le Pen komt van de talrijke mensen die Mélenchon en zijn authentiek links programma hebben gesteund. Leer er hier meer over.