Jan Brasser: staalarbeider in het gewapend verzet

Artikel geschreven door Roel Berghuis en gepubliceerd in Solidair magazine.

Jan Brasser wordt op 2 maart 1908 geboren in Uitgeest. Hij is een jaar of 14 als hij van school afgaat en begint te werken in het bollenbedrijf van zijn vader. Rooien, bollen pellen, wieden, koppen, … Ook spitten. “Dan voelde je je rug wel”, vertelt hij in 1982 aan schrijver Otto Kraan. Maar Jan is sterk.

Later gaat Jan leidingen in de grond leggen. Dat levert hem zo’n 28 gulden per week op, tegenover 20 gulden bij het bollenbedrijf. Daarna werkt Jan in een betonfabriek, waar hij septic tanks maakt. En af en toe is hij werkloos.

Brasser heeft een hekel aan niks doen. Hij gaat sporen aanleggen op het traject Uitgeest-IJmuiden Oost. Met een grote hamer en spijkers rails vastslaan op de biels. Het hengsten met de hamers vindt hij prachtig werk. Daarna legt hij samen met andere grondwerkers de Provinciale weg van Limmen naar Amsterdam aan. Jan neemt het steeds meer op voor zijn collega’s en komt in opstand tegen “de spelletjes” van de bazen.

Actie voor een beter bestaan

Als de jonge Jan bij de spoorwegen werkt, komt hij in contact met een syndicalist. Hij wordt lid van de Communistische Partij van Nederland (CPN) en organiseert acties tegen de werkloosheid, de steunverlaging en de werkverschaffing (verplicht werk).

De beurskrach van 1929 heeft wereldwijd catastrofale gevolgen en geldt als directe oorzaak van de crisis van de jaren ‘30. Dat heeft ook zijn invloed in Nederland. Jan Brasser is in die periode vier jaar werkloos. Hij gaat bij het landelijke werklozencomité en organiseert acties voor een beter bestaan.

Tussen 1935 tot 1937 zit Jan voor de CPN in de gemeenteraad van Uitgeest. De sfeer is in de crisistijd heftig. “Een miljoen tweehonderdduizend gulden voor een gewone koningin. En de werklozen trappen ze de verdommenis in”, zo wordt bij optochten gescandeerd.

Verzet op de fiets

In 1933 komen de eerste Duitse vluchtelingen, ze willen aan het naziregime ontkomen. Jan Brasser trekt veel op met de tegenstanders van Hitler. Er is een matig asielrecht en er worden inzamelingen gedaan voor de vluchtelingen. Als het asielrecht afgeschaft wordt, moet dat illegaal gebeuren.

Veel Duitse vluchtelingen - ook Nederlanders – gaan met de Internationale Brigade naar Spanje om te vechten tegen het fascisme en dictator Franco. Jan maakt daar propaganda voor.

De Kristalnacht van 9 november 1938 is het sein om te beginnen met moorden en plunderen. Met ruw geweld zet Duitsland de eerste grote aanval in op de joden. Almaar meer stemmen roepen op tot verzet. Jan Brasser staat op de eerste rij.

In 1939 gaat Jan als smelter bij Hoogovens in de Martinstaalfabriek werken: ovendeuren drukken, flikken en opruimen. De uitgevreten rand in de oven, waar het vloeibare slak (bijproduct) op het vloeibare staal tegen de ovenwand aankomt, moet geflikt worden. Dat gaat met grote panschoppen vol met dolomiet die je tegen de rand moet gooien. Brasser doet dit werk vier jaar.

Bij Hoogovens raakt Brasser betrokken bij het verzet. Hij verspreidt illegale kranten en pamfletten en haalt geld op voor het solidariteitsfonds. Brasser speelt ook een belangrijke rol bij de organisatie van de Februaristaking van 1941 in de staalfabriek. Hij verspreidt het pamflet met de boodschap: “STAAKT!! STAAKT!! STAAKT!!”

Brasser zit in een lokale sabottagegroep van de CPN. De groep pleegt industriële sabotage in de staalfabriek en sticht brand bij Duitse legervoorraden op rangeerterreinen in Velsen en Beverwijk. Jan krijgt de leiding van de Raad van Verzet in Noord-Holland. Hij overvalt het Wormerveerse gemeentehuis om te voorkomen dat wordt ontdekt dat veel persoonsbewijzen verdonkeremaand zijn. Brasser geeft ook opdracht aan verzetsstrijders Hannie Schaft en Jan Bonekamp om de Zaanse politieagent Willem Ragut uit te schakelen. Die heeft veel Nederlanders verraden. Al het verzetswerk doet Brasser op de fiets.

Eerherstel

Na de oorlog wil de directie van Hoogovens niets meer met oud-werknemer Brasser te maken hebben. Voor Jan uitermate pijnlijk. In het Nederland van de Koude Oorlog worden overtuigde communisten wantrouwig bekeken, ook al werden ze door koningin Willhelmina persoonlijk gedecoreerd voor hun verzetswerk. Jan Brasser is na de oorlog 27 jaar lang lid van de gemeenteraad van Krommenie voor de CPN.

In 2020 krijgt voormalig Hoogoven-arbeider Jan Berghuis het archief dat Otto Kraan, schrijver van het boek “Witte Ko” en jarenlang bedrijfspersoneelschef bij Hoogovens, heeft bijgehouden over Jan Brasser en de herhaalde maar mislukte pogingen bij verschillende directies om hem te rehabiliteren. Jan Berghuis was als lid van de ondernemingsraad bij Hoogovens in de jaren ‘70 en ‘80 bij die pogingen betrokken.

Pas in 2021, dertig jaar na zijn dood, krijgt Jan Brasser van Hoogovens eerherstel. Er komt een Jan Brasserplantsoen en de verzetsheld krijgt een Plaquette bij het Hoogovenmonument voor gevallenen in Velsen-Noord (IJmuiden). Zo is Jan Brasser eindelijk weer terug op het oude nest.

Boeken over Jan Brasser