Hoog tijd om het recht op sociale actie uit lockdown te halen

Toen België op 13 maart in complete lockdown ging, mochten er geen acties en manifestaties meer doorgaan. Sinds 11 mei werd de lockdown geleidelijk afgebouwd. Intussen zijn we bijna een maand verder. Premier Wilmès liet na de veiligheidsraad van woensdag weten: “Vanaf 8 juni is alles toegelaten, behalve de activiteiten die specifiek worden uitgesloten.”

Het is uiteraard goed nieuws dat de cijfers van coronabesmettingen de goeie kant uitgaan en dat we op heel wat vlakken weer meer vrijheid krijgen. Maar dat geldt nog niet voor alle domeinen … “Het samenscholingsverbod geldt nog altijd”, zegt Wilmès. Wat specifiek uitgesloten blijft, zijn massa-evenementen die problematisch zijn voor de verspreiding van het virus. Daaronder vallen evenementen in gesloten ruimtes waar veel mensen samen zijn die zingen of roepen – logisch, gezien de gevaren om het virus te verspreiden – maar ook alle vormen van samenkomsten om actie te voeren of te protesteren.

Samengevat. Gaan shoppen in de Nieuwstraat of op de Meir? Dat mag. Opnieuw aan het werk gaan tussen een pak collega’s? Dat mag. Een volle bus nemen naar het werk? Geen probleem. Maar een debat organiseren of demonstreren in de openbare ruimte, met social distancing en mondmaskers? Niet toegelaten. Het is een vorm van twee maten en twee gewichten die moeilijk te rechtvaardigen is.

Voor de regering is het vanuit gezondheidsoogpunt geen probleem om de winkels in de Brusselse Nieuwstraat te openen. Ook religieuze diensten en sportactiviteiten met 100 of 200 personen kunnen plaatsvinden. Maar vanuit datzelfde gezondheidsoogpunt blijft het verboden om op straat komen om op te komen voor het behoud van werk, voor een herfinanciering van de zorgsector, tegen racisme, voor het klimaat …

Nochtans is sociale strijd meer dan nooit nodig

Er staat momenteel enorm veel op het spel voor de zorgsector en het zorgpersoneel. Dat zagen we toen premier Wilmès het Sint-Pietersziekenhuis in Brussel bezocht en het personeel haar massaal de rug toekeerde. Dat zagen we ook aan de acties aan de ziekenhuizen de voorbije dagen. Het personeel voert terecht actie tegen de onderfinanciering die al veel te lang aansleept.

En er zijn nog meer goede redenen om actie te voeren.

Tegen Vlaams minister-president Jan Jambon, die er geen twijfel over liet bestaan dat wat hem betreft, het de belastingbetaler zal zijn die de coronafactuur gaat betalen.

Tegen werkgeversorganisatie VBO, die de economische crisis wil aanpakken door de lonen verder te blokkeren, flexibiliteit te verhogen, nachtarbeid kosteloos te maken (dus zonder premie voor de werknemer) tot 24 uur, sociale zekerheid en publieke diensten af te bouwen, en de index en wat er nog overblijft van het brugpensioen af te schaffen.

Voor het behoud van onze jobs. Bijvoorbeeld bij Brussels Airlines, D’Ieteren, Torfs en Renault zien we dat grote bedrijven of multinationals jobs willen schrappen om hun winsten te beschermen. Ondanks het feit dat ze in sommige gevallen zelfs overheidssteun krijgen.

De grote werkgeversorganisaties VBO en Voka gaan vol in de aanval. Ze willen shockmaatregelen invoeren, met de hulp van de regeringen, om de bevolking te doen opdraaien voor de crisis, zoals ook al in 2008 gebeurde. Dit mogen we niet laten gebeuren. En het coronavirus mag geen excuus zijn om de werknemers te verbieden actie te voeren en hun stem te laten horen.

Actievoeren kan en moet veilig

En die broodnodige acties zijn mogelijk met respect voor de nodige maatregelen voor de volksgezondheid. Dat zagen we al bij de acties van het zorgpersoneel, van de werknemers van de MIVB, de samenkomst in Gent ter nagedachtenis van George Floyd of de manifestatie van de werknemers op de luchthaven. Die acties gebeurden stuk voor stuk met respect voor de regels van social distancing en er werden mondmaskers gedragen. Trouwens, wie de voorbije dagen de foto’s zag van drukke winkelstraten of de massa volk op de zeedijk, ziet dat die plaatsen mogelijk gevaarlijker zijn dan eender welke protestactie.

Geen misbruik van corona om de sociale beweging monddood te maken

Minister van Binnenlandse Zaken Pieter De Crem en de regering proberen van de gelegenheid misbruik te maken om een verbod op samenkomsten en protest in te voeren. “Sheriff” De Crem zegt zelfs: “De vraag is of het oude normaal ooit terugkomt.” Dat is onaanvaardbaar. De vakbonden en de sociale beweging eisen terecht dat het verbod op betogingen wordt opgeheven. Ze willen zich niet laten muilkorven. Het is hoog tijd om onze democratische rechten uit lockdown te halen.