Hoe N-VA en Open Vld proberen te beletten dat de PVDA doorbreekt

In België krijgen partijen een dotatie voor elke stem die ze halen. Het is dus logisch dat een nationale partij, die in heel het land opkomt, een bedrag ontvangt voor alle stemmen in heel België. Dat is het standpunt van de juridische dienst van het parlement zelf. En dat vinden ook politicologen als Bart Maddens en Jef Smulders. Zij stelden eerder al dat het systeem van partijfinanciering misbruikt wordt om nationale partijen het leven zuur te maken.

Bekijk hier het item in De Ochtend op Radio 1 (28 maart)

Een Brusselse rechtbank oordeelde onlangs ook in die zin. In een zaak die de partij Défi aanspande, oordeelde de rechter dat elke stem meetelt voor de dotatie.

Maar de N-VA en Open Vld verzetten zich daar tegen. Ze willen voorkomen dat de PVDA ook in Vlaanderen doorbreekt en blokkeren daarom de toekenning van die rechtmatige dotatie. Hoewel die twee partijen in het parlement helemaal geen meerderheid hebben, met 45 zetels op 150, kregen ze hun zin. Door een combinatie van manoeuvres forceerden ze in de bevoegde Kamercommissie de beslissing om de PVDA niet te erkennen als nationale partij, waardoor de stemmen die de partij aan Vlaamse kant haalde, niet worden meegerekend voor haar dotatie.

De N-VA is de rijkste partij van het land, zit op een berg geld van 35 miljoen euro, maar vindt blijkbaar dat kleine partijen niet hoeven te krijgen waar ze recht op hebben. En al zeker niet als zo’n partij de eenheid van België verdedigt.

De PVDA legt zich hier niet bij neer. De partij eist dat er vandaag in de plenaire vergadering van de Kamer een stemming komt. Die neemt namelijk de eindbeslissingen, en daar is er – in tegenstelling tot de bevoegde commissie – wel een meerderheid voor het toekennen van de dotatie aan de PVDA. Kamervoorzitter Siegfried Bracke (N-VA) wil dit tegenhouden. In dat geval stapt de PVDA ook naar de rechtbank, om daar haar rechten af te dwingen.

De ondemocratische commissie

Hoe konden de N-VA en Open Vld hun standpunt doordrukken in de bevoegde Kamercommissie?

Ten eerste profiteerden ze van de ongelijke verdeling van zetels in de commissie. De commissie bestaat uit 17 leden met stemrecht. N-VA (4) en Open Vld (2) hebben samen 6 stemmen. De partijen die voor de erkenning van de PVDA als nationale partij stemden, hebben samen 7 stemmen (PS 3, CD&V 2, sp.a 1, cdH 1). Ecolo-Groen, die één stem heeft, sprak ook al steun uit voor het toekennen van de dotatie, maar bleef afwezig. MR, met drie stemmen, onthield zich. Een aantal kleine partijen, zoals de PVDA, hebben geen stemrecht in de commissie. De partijen die de PVDA steunden in deze kwestie halen samen 63 zetels (PS 23, sp.a 13, CD&V 18, cdH 9). Bijna anderhalve keer meer dan de 45 van Open Vld en N-VA, maar in de commissie hebben ze maar één stem extra.

Er was dan toch een meerderheid voor de erkenning van de PVDA? Eigenlijk wel, maar niet iedereen was aanwezig in de commissie. Ecolo-Groen was er niet en van CD&V en de PS waren er ook 2 commissieleden niet aanwezig. En bovendien zitten er in de commissie nog 4 deskundigen die stemrecht hebben. Die zogenaamde ‘onafhankelijke’ experts zijn aangeduid om meer neutraliteit te brengen, maar zijn in feite politiek benoemd. Twee van de experts, niet toevallig diegenen met N-VA- en Open Vld-stempel, stemden tegen de toekenning van de dotatie aan de PVDA. De twee anderen onthielden zich. De niet-verkozen, politiek benoemde experts gaven dus de doorslag in de stemming. Resultaat 7 stemmen tegen de toekenning, 5 voor, 4 onthoudingen. Of hoe een minderheid in het parlement toch de meerderheid in een stemming van de commissie haalt.

De Bracke-blokkade

De PVDA legt zich niet neer bij een beslissing van een commissie die niet democratisch is samengesteld en die per toeval niet voltallig was. Dat twee partijen met “hun” experten de stemming bepalen is onaanvaardbaar. Dus wil de PVDA de plenaire vergadering van de Kamer laten stemmen. Daar is een duidelijke meerderheid vóór het toekennen van de dotatie.

Er zijn goede redenen om de beslissing daar te nemen. Enkel de plenaire vergadering kan conform de huidige wetgeving inzake partijfinanciering eindebeslissingen nemen. Maar dat is zonder Siegfried Bracke gerekend. Bracke is voorzitter van de Kamer, voorzitter van de bevoegde Kamercommissie én parlementslid van de N-VA. Hij wil niet dat er in de plenaire zitting van de Kamer gestemd wordt over deze kwestie. Dinsdag beweerde hij ineens dat de afwijzing in de commissie definitief is, en niet meer moet voorgelegd worden aan de voltallige Kamer. Hij baseert zich daarvoor op het argument dat er niets aan de situatie is veranderd. Maar dat is manifest fout. Dinsdag werd voor het eerst de dotatie van de PVDA geweigerd. Voordien werd de beslissing steeds uitgesteld.

Bracke besliste bovendien, op advies van de N-VA en de Open Vld, om in beroep te gaan tegen de uitspraak van een Brusselse rechter in de zaak-Défi. Die zaak gaat over hetzelfde onderwerp van stemmen in andere kieskringen. De rechter gaf daarin aan dat een partij recht heeft op een dotatie voor álle behaalde stemmen.

Politiek machtsmisbruik

Deze feiten zijn ongezien. Het dossier is geen technisch-juridische kwestie, maar een duidelijke politieke boycot vanwege N-VA en Open Vld om nationale partijen te ondermijnen en een doorbraak van de PVDA te beletten. Dat is puur machtsmisbruik, onwaardig in een democratische rechtstaat.

Ook de belangrijke rol van twee van de politiek benoemde experten in de commissie is opvallend. Hun stemmen waren doorslaggevend, terwijl ze geen enkele democratische legitimiteit hebben. Twee andere experts hadden een meer gepaste houding en stelden zich in dit uitermate politiek dossier neutraal op en onthielden zich.

De politieke regels moeten gelden voor iedereen. Nog nooit kreeg een partij elk jaar zoveel subsidies als de N-VA. Die partij krijgt jaarlijks 13,9 miljoen euro toegestopt. Op vijf jaar tijd hebben ze zo 70 miljoen euro uit de staatskas gegraaid. En daar zijn de lonen van hun leger aan parlementairen, parlementair medewerkers en kabinetsmedewerkers nog niet eens bij gerekend. Het is bijzonder laag dat zo’n partij, met een vermogen van 34,7 miljoen euro, er alles aan doet om te beletten dat de PVDA krijgt waar de partij recht op heeft.

Ze krijgen ons niet klein

De PVDA eist een stemming in de voltallige kamer en trekt indien nodig naar de rechtbank tegen dit machtsmisbruik. Het is pure diefstal van 1,6 miljoen euro. Dat is de achterstallige dotatie die de PVDA misloopt voor de voorbije vijf jaar. Het doel van de rechtse partijen is de PVDA te breken en haar kiescampagne financieel te saboteren. De PVDA is een tweetalige, nationale partij, die in heel België opkomt. De financiële pesterijen tegen de PVDA moeten stoppen. De beslissing van de commissie is des te onbegrijpelijker nu net vorige week één nationaal lijstnummer werd toegekend aan de linkse partij waarmee ze zal opkomen in heel België.

Maar ze krijgen de PVDA niet klein. Voor de PVDA is elke euro belangrijk. Het is een schande dat de partij niet krijgt waar ze recht op heeft.

De partij zet haar gevecht verder. Daarom blijft de PVDA inzetten op haar crowdfundingcampagne. De PVDA heeft haar campagnes altijd gefinancierd met giften van leden en sympathisanten en zal dat blijven doen. Bedankt voor jullie steun.