“Geen kant kiezen is de kant kiezen van de bombardementen”

Beste leden van de commissie. Ik lees zonet de titel van een nieuw bericht dat online staat bij De Tijd. “Regering tracht spanningen over Israël weg te masseren”, zo staat in de titel.

Ik lees: “ De top van de federale regering zit woensdag bijeen om de situatie in Israël en Palestina te bespreken. De voorbije dagen was in de communicatie daarover ruis op de lijn ontstaan. De ambitie blijft officieel geen kant te kiezen.”

De ambitie blijft om geen kant te kiezen, zegt premier Alexander De Croo (Open Vld).

Nu zwijgen betekent nochtans dat men wel degelijk kant kiest. Het betekent dat men stilzwijgend medeplichtig is aan de oorlogsmisdaden die elke dag tegen de bevolking van Gaza worden begaan.

Ons land moet kant kiezen, de kant van het onmiddellijk staak-het-vuren, de kant van de vrede.

Want Gaza is running-out-of-time, zoals de speciale rapporteurs van de mensenrechtenraad van de Verenigde Naties op 2 november al zeiden. “Er moet nu een staakt-het-vuren komen om een genocide te voorkomen.”

Geen kant kiezen, dat betekent dat de tijd verder tikt. Elke dag, elk uur, elke minuut. En de tijd tikt niet neutraal, maar die tikt weg tégen de Palestijnen. Geen kant kiezen, dat is kant kiezen om de etnische zuivering tegen de Palestijnen te laten verder gaan.

1. Dit is de vijfde oorlog tegen Gaza sinds 2008. In de vorige vier oorlogen, in 2008, in 2012, in 2014 en in 2021, lieten 4.080 mensen het leven. In deze vijfde oorlog zijn al meer dan 10.000 Palestijnen vermoord. Dat is 1 op 200 mensen in Gaza, in nauwelijks één maand tijd. Onder hen 4080 kinderen. Dat was vanochtend. Ondertussen zitten we aan 4200 dode kinderen. Het aantal kinderen dat op een maand tijd in Gaza is gedood, overtreft het aantal dat wereldwijd gesneuveld is in gewapende conflicten - in meer dan twintig landen - gedurende een heel jaar, stelt de ngo Save the Children.
2. Gaza is de grootste openluchtgevangenis ter wereld met 2,3 miljoen mensen die daar geblokkeerd leven. Men heeft die 2,3 miljoen mensen opgesloten in een illegale blokkade die al 16 jaar duurt, en vandaag heeft men Gaza afgesneden van elektriciteit, van drinkbaar water, en van voeding. Dat betekent dat generatoren van ziekenhuizen niet meer werken. Dat betekent dat er geen drinkbaar water meer is voor meer dan 2 miljoen mensen. Dat betekent dat zwangere vrouwen en kinderen vervuild water moeten drinken, of niets anders kunnen dat zeewater te drinken. Dat betekent dat bakkers zonder energie en zonder meel zitten, en dat vandaag alle bakkers in Gaza gesloten zijn. Men is het hele gebied aan het uithongeren.
3. En dat is niet alles. Men heeft Gaza afgesloten van alle basisvoorzieningen als water, energie, en voeding. En vervolgens is men Gaza nu al één maand een stuk onophoudelijk aan het bombarderen. Er is ondertussen 25.000 ton aan bommen en explosieven op Gaza geworpen, dat is het equivalent van twee nucleaire bommen van Hiroshima. Het gaat om 10 kilogram explosieven per inwoner. Er zijn meer dan 200.000 gebouwen beschadigd, waarvan 32.500 gebouwen onbewoonbaar zijn. 

Dat betekent dat we Gaza vandaag op een breekpunt staat. Gaza is running-out-of-time. Gaza komt tijd tekort.

“Wat vandaag in Gaza gebeurt, is niet meer proportioneel”, zei premier De Croo vandaag. “Als men een heel vluchtelingenkamp platbombardeert met de bedoeling één terrorist uit te schakelen, denk ik niet dat dat nog proportioneel is. Zoiets is een brug te ver.”

Het drie-keer-aan-een-stuk bombarderen van vluchtelingenkampen is inderdaad “een brug te ver”. Maar dat zijn ook de bombardementen op ziekenhuizen. Dat is ook het uithongeren van 2,3 miljoen mensen. Dat is ook het afsluiten van water voor twee miljoen mensen. 

En dat is ook 56 jaar illegale bezetting van Palestina. Dat is ook “een brug te ver”. Dat zeg ik niet. Dat zeggen 104 resoluties van de Verenigde Naties. Een brug te ver, dat is ook 16 jaar moorddadige blokkade van de Gaza-strook. Dat zeg ik niet, dat zeggen alle mensenrechtenorganisaties die naar de feiten kijken. “Een brug te ver” is het apartheidsregime dat Israël heeft geïnstalleerd, de vijf oorlogen tegen Gaza, en de ethische zuivering van de Palestijnen. Dat is allemaal “een brug te ver”.

Het komt er nu op neer om kant te kiezen. De kant van het staakt-het-vuren.

We hebben twee weken geleden de urgentie gevraagd voor een eenvoudige resolutie opdat ons land een staakt-het-vuren zou eisen. Een urgentie omdat die bombardementen verder duren. Alle partijen hebben toen tégen die urgentie gestemd. Allemaal. Ik kan dat niet begrijpen, van geen enkele partij.

We zijn nu twee weken later. Hoeveel burgeres zijn er in die twee weken gedood? Hoeveel vrouwen en kinderen zijn er in die twee weken uitgeroeid? Hoeveel huizen, kerken, moskeeën, scholen en ziekenhuizen zijn er verwoest, alleen maar omdat het Palestijnen zijn? 

Wij zijn nu twee weken later. Ik zou graag willen dat de Belgische regering snel een klaar en helder signaal geeft. 

Gaat onze regering de eis steunen om Netanyahu voor het oorlogstribunaal van Den Haag te brengen voor oorlogsmisdaden?

Gaat onze regering eisen dat de Europese Unie haar associatieverdrag met Israël opzegt? Dat verdrag voorziet in economische privileges voor Israël

Gaat onze regering een militair embargo opleggen om te verhinderen dat er via ons land wapens worden uitgevoerd naar Israël?

Gaat ons land haar ambassadeur uit Israël terugroepen? 

Zoals de algemeen secretaris van de Verenigde Naties, Antonio Guterres, gisteren zei: “de nachtmerrie in Gaza is meer dan een humanitaire crisis. Het is een crisis van de mensheid.”

Craig Mokhiber heeft 32 jaar als mensenrechtencommissaris voor de Verenigde Naties gewerkt. Hij zegt dat hij in die 32 jaar nooit is aangevallen omdat hij kritiek had op mensenrechtenschendingen. Nooit. Met één uitzondering. “In de Verenigde Naties krijg je alleen kritiek als de Israëlische schendingen van Palestijnse mensenrechten durft aan te kaarten.” Dat is de realiteit, aldus een man die meer dan drie decennia als mensenrechtencommissaris heeft gewerkt.

Europa moet af van zijn dubbele moraal op het vlak van internationaal recht, waar het wel de soevereiniteit van Oekraïne verdedigt maar niet die van Palestina, waar het wel Russische oorlogsmisdaden bestraft maar aanvaardt dat Israël aan etnische zuivering doet. 

Elke dag dat er geen staakt-het-vuren komt, is een dag dat de mogelijkheid op een genocide – dat zijn de woorden van de Verenigde Naties - tegen de Palestijnen in Gaza dichterbij komt. We kunnen van mening verschillen over veel zaken, maar niet daarover.

Wij willen alle andere verzoeken uit onze resolutie terugtrekken, om ons te concentreren op dat ene vitale verzoek: dat ons parlement zich nu uitspreekt voor een onmiddellijk staakt-het-vuren. Punt.