Een piepkleine loonmarge van 0,8%: de PVDA dient wetsvoorstel dat een einde maakt aan de wet die onze lonen blokkeert

Die piepkleine marge is het rechtstreekse gevolg van een wet voor loonmatiging die in 1996 werd gestemd door de regering Dehaene II (CVP&PS) en die in 2016 nog werd aangescherpt door de regering De Wever-Michel. De PVDA verwerpt die schandelijke marge en pleit ervoor dat werknemers in alle vrijheid over loonsverhogingen kunnen onderhandelen. Om dat mogelijk te maken, dient de partij een wetsvoorstel in dat de opheffing beoogt van de loonwet van 1996.

“De maximale marge voor loonsverhogingen voor de komende twee jaar is gewoonweg schaamteloos. Vooral in een tijd waarin steeds meer werknemers in dit land het moeilijk hebben om de eindjes aan elkaar te knopen”, hekelt Raoul Hedebouw, nationaal woordvoerder van de PVDA. Hij voegt er nog aan toe: “Er bestaat een dringende noodzaak om het loonvormingsbeleid in België fundamenteel te herzien. De lonen moeten aanzienlijk kunnen stijgen. Dat is niet meer dan eerlijk, nu de bedrijfswinsten historisch hoog zijn.” 

De PVDA herinnert er bovendien aan dat haar studiedienst heeft berekend dat de daling van het loonaandeel onder de regering De Wever-Michel ervoor gezorgd heeft dat er elke maand 191 euro van de werknemers wordt overgeheveld naar bedrijfswinsten. 

Algemeen kunnen we stellen dat alle cijfers en feiten samen een pleidooi zijn tegen het loonbeleid van deze regering (zie bijlage). In de loop van deze laatste legislatuur heeft de regering De Wever-Michel de lonen op verschillende manieren aangevallen (bv. de indexsprong). Een van die aanvallen was trouwens de herziening van de loonwet uit 1996 met bijzonder pijnlijke gevolgen voor de werknemers in dit land. “Zoals we het in 2016 al berekenden, zal het modaal inkomen door de nieuwe loonwet in amper twee jaar tijd 753 euro lager liggen in vergelijking met de vorige versie van de wet. Dat verschil zal van jaar tot jaar toenemen”, vertelt Raoul Hedebouw.

“De PVDA pleit er al lang voor dat werknemers terug in alle vrijheid over loonsverhogingen kunnen onderhandelen. Dat op alle onderhandelingsniveaus, te beginnen bij het interprofessionele niveau. Want momenteel stopt de vrijheid, waar de liberale partijen zo hoog mee oplopen, op het moment van de loonsonderhandelingen, want daar bemoeit de staat zich op alle vlakken mee. Concreet gezien eist de PVDA de afschaffing van de wet voor permanente loonmatiging, beter bekend als de wet van 1996”, legt Raoul Hedebouw uit. Hij besluit: “Door op het vlak van lonen meer vrijheid te geven, kunnen de echte producenten van de welvaart in dit land beloond worden en een eerlijker deel krijgen van de welvaart die ze per slot van rekening zelf tot stand hebben gebracht. Zonder hen, zonder de werknemers en werkneemsters dus, zou er geen welvaart zijn.”