Drie redenen om te vechten voor een echte loonsverhoging in plaats van een premie

De vakbonden en werkgeversorganisaties ontvingen een officiële brief van de ministers Dermagne en De Croo. Het duo blijft daarin vasthouden aan het loonplafond van 0,4%. Onbegrijpelijk, want ondertussen swingen de dividenden de pan uit. De ministers proberen de vakbonden te paaien met een landingspiste. Als alle sociale partners akkoord zijn, dus ook de werkgevers, dan wil de regering een uitzondering op het loonplafond maken “voor het beperkt aantal ondernemingen dat juist zeer goed gepresteerd heeft tijdens de coronacrisis”. Welke uitzondering is dat dan wel? Een eenmalige premie.

One shot is geen oplossing

Een eenmalige compensatie als dank? Dat is niet netjes. De werknemers verdienen een structurele verhoging voor het harde werk van elke dag. Omdat ze tijdens de coronacrisis het land recht hielden. Maar ook omdat ze al jarenlang steeds meer rijkdom produceren. De productiviteit stijgt maar de lonen volgen niet. De oplossing ligt in structureel hogere lonen.

De one-shot-premie waar de regering op aanstuurt, komt niet tegemoet aan de vakbondseis voor een permanente loonsverhoging. Na een eenmalige bonus, is het elk jaar opnieuw van nul beginnen om iets te bekomen. De werknemers bouwen niets op. Ze blijven ter plaatse trappelen zolang het loonplafond niet doorbroken wordt.

Extralegaal is extra nadelig

Een tijdelijke premie kennen we vandaag al onder de vorm van de zogenaamde Bonusplannen, ook wel niet-recurrente resultaatsgebonden voordelen of CAO90 genoemd. Zo’n bonussen worden niet als loon beschouwd. Ze tellen dus niet mee in de berekening van je pensioen, ziekte-uitkering en werkloosheidsvergoeding. Voor al die vergoedingen die je vroeg of laat nodig zal hebben, telt enkel je vast loon. Alleen een bonus en geen structurele loonsverhoging? Pech, want de bonus telt niet mee.

De kathedraal van de sociale zekerheid is gebouwd op loonsverhogingen

Netto bonussen, vrijgesteld van belastingen, lijken op het eerste zicht aantrekkelijk. Maar schijn bedriegt. Want de sociale zekerheid verliest er miljoenen euro’s door. Die moeten dan weer elders gezocht worden. Aangezien de regering geen miljonairstaks invoert, komen belastingverhogingen altijd ten laste van gewone mensen. De gaten in de sociale zekerheid zijn nochtans vermijdbaar: zorg voor meer inkomsten dankzij een ruimere basis. Met name de loonbasis. Hogere lonen versterken de sociale zekerheid op een duurzame manier, bonussen niet.