De reële problemen van de gewone Cubaan en de noodzaak om de VS-blokkade op te heffen
De gewone Cubaan kampt de laatste tijd met ernstige economische en sociale moeilijkheden in zijn dagelijks bestaan. Er is een groot tekort aan brandstof, met als gevolg ook grote vertragingen in de distributie van levensmiddelen. De energiecrisis leidt tot dagelijkse periodes van verplicht afgesloten elektriciteit, met alle ongemak van dien. De mensen staan in ellenlange rijen te wachten voor schaarse producten. De Cubaanse economie en de Cubaanse gezinnen hebben een acuut gebrek aan harde deviezen (dollars of euro’s). De economie kromp vorig jaar met 11%, de belangrijke sector van het toerisme is ineengestort door de corona-pandemie. Maar vooral de gevolgen van de zware economische en financiële blokkade tegen het eiland laten zich sterk voelen.
De blokkade was al hard en de vorige VS-president Donald Trump nam nog 243 bijkomende sanctiemaatregelen tegen Cuba. Die maken het sturen van deviezen door familie uit het buitenland bijna onmogelijk. Zo moest de populaire firma voor internationale geldtransfers Western Union in Cuba haar deuren sluiten. Door de toegang tot de VS te ontzeggen voor Europese bedrijven die in Cuba investeren of er handel mee drijven, zijn ook de Europese handel en investeringen in Cuba sterk gedaald. Hoe lang zou de Belgische economie het volhouden als ze te kampen had met zo’n embargo?
De nieuwe VS-president Joe Biden heeft daar nog niks aan veranderd en trekt zich evenmin als zijn voorganger iets aan van VN-resoluties of van het internationaal recht. Cuba staat in de VS nog steeds op de lijst van “landen die het terrorisme sponsoren”. Rare vorm van terrorisme toch, die internationale medische brigades ter beschikking stelt van wie humanitaire hulp nodig heeft, in Noord en Zuid, en unieke vaccins tegen Covid-19 ontwikkelt en wil delen met derde landen.
Bovenop de blokkade en haar zware gevolgen kwam recent nog een opflakkering van de corona-pandemie, met een belangrijke stijging in besmettingen en overlijdens. De lange lockdown heeft ook in Cuba een niet te onderschatten mentale impact op de bevolking, speciaal onder de jongeren. Toen het lokale gezondheidssysteem in de provincie Matanzas kapseisde onder de druk, ondanks de grote inzet van het Cubaanse gezondheidspersoneel, kwam dat voor velen als een schok.
De begrijpelijke onvrede en ongeduld van een deel van de bevolking komt nu tot uiting in een aantal demonstraties tegen de Cubaanse overheid in verschillende steden, met enkele duizenden deelnemers. De Cubaanse verantwoordelijken, president Miguel Díaz-Canel voorop, erkennen de problemen, gaan de wijken in onder de mensen en proberen met hen in dialoog te gaan. Zonder daarom meteen met oplossingen te kunnen komen, in een objectief erg complexe situatie.
Een deel van de betogers gebruikt deze situatie om een “humanitaire corridor” naar Cuba te eisen, een soort “humanitaire interventie”. De Verenigde Staten waren er als de kippen bij om de protestacties te ondersteunen of zijn er zelfs de aanstokers en organisatoren van. Nochtans is de grootste aanslag op de economische en sociale situatie en de gezondheidssituatie van de gewone Cubaan nog steeds de blokkade die Washington Cuba al 60 jaar oplegt en normale economische en financiële relaties met het land onmogelijk maken. Zeker in pandemie-tijden heeft de blokkade een extra zware humanitaire kost. De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties stemde vorige maand dan ook bijna unaniem een resolutie voor de opheffing van die blokkade, met slechts twee tegenstemmen - de VS en Israël.
De PVDA eist de onmiddellijke opheffing van de VS-blokkade tegen Cuba, de stopzetting van elke inmenging vanuit de VS en van elke poging tot “humanitaire interventie”. De enige humanitaire actie die zoden aan de dijk brengt, is het opheffen van de blokkade. Dat moet de Cubanen de zuurstof geven om de sociale, economische en gezondheidsgerelateerde problemen aan te pakken.
Al 60 jaar lang is Cuba een referentie voor volkeren in Latijns-Amerika en daarbuiten die zich verzetten tegen de dominantie van het VS-imperialisme. De PVDA betuigt haar solidariteit met het Cubaanse volk en met het sociale maatschappijproject dat het land in alle onafhankelijkheid ontwikkelt.