De 11 Brusselse volksvertegenwoordigers van de PVDA: een tweetalig, sociaal en authentiek links team
Buschauffeur, arbeider, onderwijzeres, zelfstandige, muzikant, ambtenaar, prof, ziekenhuiswerkster, … De 11 nieuwe verkozenen van de PVDA in het Brussels Parlement brengen de strijd voor een sociaal alternatief naar Brussel. Ze legden de eed af voor het volk en engageren zich om rekenschap af te leggen aan de mensen en te leven aan een werknemersloon. Frans- of Nederlandstalig, ze spreken de taal van het volk.
De 11 verkozenen van de PVDA in het Brussels Parlement kwamen klokslag 13.30 u samen op het Sint-Jansplein, op twee stappen van het parlement. Voor ze de eed aflegden in het halfrond, hielden ze eraan om, zoals dat bij de PVDA traditie is, symbolisch hun engagement tegenover het volk te bevestigen, in het bijzijn van leden en sympathisanten.
“In 2014 stuurde de PVDA voor het eerst verkozenen naar de parlementen”, zegt Françoise De Smedt, de nieuwe fractievoorzitter van de PVDA in het Brussels Parlement. “Vijf jaar geleden legden Michaël Verbauwhede, Mathilde El Bakri, Youssef Handichi en Claire Geraets op dezelfde plaats de eed af op straat. Zij baanden de weg voor de verkozenen van het volk, verkozenen die de link legden met het leven van de bevolking en hun strijd, en die dan terug naar de wijken gingen of de bedrijven om uit te leggen wat er zich in het parlement afspeelt. Zij baanden de weg voor verkozenen die beleid voeren met de mensen en niet in een gesloten onderonsje.”
De Smedt wees op het belang van die eed voor het volk: “Door de eed hier voor u af te leggen, verbinden wij ons ertoe rekenschap af te leggen aan de werknemers en werkneemsters, aan de kleine zelfstandigen, de werklozen … Geef niet op, blijf aan je principes vasthouden, wordt niet zoals de traditionele partijen.”
Ze herinnerde er tevens aan waartoe de PVDA zich engageert:”Wat ons zal verbinden, is de gezamenlijke strijd, met jullie, met de organisaties op het terrein, we zullen nog sterker staan om de huurprijzen te doen dalen, het openbaar vervoer gratis te maken, voor het scheppen van kwaliteitsvolle werkgelegenheid, voor een efficiënte strijd tegen discriminatie, om de woningen te isoleren, want het klimaat heeft er dringend nood aan en onze portefeuille ook.”
Arbeiders in het Parlement
Françoise De Smedt onderstreepte ook – en niet als enige – de fierheid om arbeiders naar het parlement te sturen. Met Youssef Handichi, buschauffeur bij de MIVB, die voor een tweede mandaat gaat, maar ook met Francis Dagrin, arbeider en syndicalist bij Audi Forest, die er dezelfde ochtend in de pers nog op wees dat “het parlement de maatschappij niet weerspiegelt”. Met de nieuwe verkozenen van de PVDA is dat iets meer het geval dan voordien.
Het zijn verkozenen die de wereld van de werkende mensen in al zijn rijkdom en diversiteit vertegenwoordigen en die zich ertoe verbinden te leven aan het loon van een werknemer of werkneemster. “Wij zullen verbonden blijven met de realiteit van de meerderheid van de bevolking, we zullen de onrechtvaardigheid begrijpen en voelen, ons hart ligt bij al diegenen die de rijkdom produceren in onze maatschappij maar er de vruchten niet van plukken.”
Wij zijn één
In de context van de verdeeldheid die we vandaag kennen, hebben de verkozenen sterk benadrukt dat de PVDA een unitaire partij is. Françoise De Smedt: "Wat ons allen zal verenigen, is de verdediging van de belangen van werknemers en werkneemsters, werklozen, mensen zonder papieren, jongeren, bejaarden, mensen met een beperking, van welke origine ze ook mogen zijn, of ze nu Nederlands- of Franstalig zijn. Dat zit in ons DNA, wij zijn een nationale tweetalige partij, wij zijn de Rode Duivels van de politiek."
Jan Busselen, verkozen voor het Nederlandstalig college in Brussel, onderstreepte eveneens deze dimensie, vooral op het ogenblik dat de nationalistische krachten het signaal van de kiezers proberen te confisqueren om hun agenda van verdeeldheid te versterken. "De PVDA heeft hier een belangrijke verrantwoordelijkheid, als partij die strijd voor zowel de Franstalige als Nederlandstalige kinderen die lijden onder armoede."
De eed van de verkozenen van de PVDA
Ik zweer trouw aan het volk en aan de werkneemsters en de werknemers.
Ik verbind me ertoe te werken volgens het principe straat-raad-straat.
Ik beloof mijn mandaat te gebruiken om te dienen en niet om mezelf te bedienen.
Ik verbind me ertoe te blijven leven met mijn arbeid(st)ersloon.
Elke verkozenen vulde deze eed aan met een meer persoonlijk engagement:
“Ik verbind me ertoe te blijven strijden voor de verlaging van de huurprijzen, zodat het recht op wonen voorrang krijgt op de belangen van de grote bouwpromotoren.”
Françoise De Smedt, 44 jaar, fractieleidster van de PVDA in het Brussels Parlement. Voormalig fysicus in het ziekenhuis, moeder van twee kinderen.
“Ik zweer te blijven strijden voor gratis en kwaliteitsvol openbaar vervoer, voor de portefeuille van de mensen en voor de planeet.”
Youssef Handichi, 42 jaar. Voormalig buschauffeur en syndicalist bij de MIVB, woont in Jette en is vader van vier kinderen. Hij begint zijn tweede mandaat voor de PVDA op de banken van het Parlement.
“Ik zweer de wetten van de klassenstrijd te respecteren.”
Francis Dagrin, 53 jaar. Al 35 jaar werknemer bij Audi Vorst en syndicaal afgevaardigde sinds 20 jaar.
“Ik verbind me ertoe te strijden voor een maatschappij die echt inclusief is en waar iedereen met een beperking een plaats vindt om zich te ontplooien.”
Stéphanie Koplowicz, 42 jaar, gemeenteraadslid in Vorst. Zij werkte 15 jaar als zelfstandige in de kunst- en communicatiesector. Ze is ook moeder van een kind met een beperking.
“Ik verbind mij ertoe te werken aan een meer democratisch onderwijs, wat echt nodig is”.
Jean-Pierre Kerckhofs, 55 jaar, zal ook zetelen in de Federatie Wallonië-Brussel. Hij is leraar en tot voor kort voorzitter van CSC onderwijs Brussel, hij is ook voorzitter en stichter van de Oproep voor een Democratische School (OVDS, APED).
“Ik verbind mij ertoe te ijveren voor de opbouw van een meer rechtvaardige en gelijke maatschappij.”
Elisa Groppi, 34 jaar. Onderwijzeres, actief bij CGSP Onderwijs, zij was ook actief voor het klimaat bij Teachers for Climate.
“Ik beloof de strijd verder te zetten tegen raciale discriminatie en elke vorm van racisme te bekampen.”
Petya Obolensky, 37 jaar. Al vele jaren sociaal werker, een van de motoren achter de Mars tegen Racisme. Hij voerde met de PVDA de campagne Samira-Cécile om discriminatie bij aanwervingen aan te klagen en maatregelen zoals proactieve testen op te leggen.
“Ik zweer de strijd voor de openbare diensten en de werknemers die zich daar dagelijks voor inzetten, verder te zetten. En ik zweer dat ik zal blijven vechten voor de rechten van het Palestijnse volk, tegen de kolonisatie en de bezetting.”
Luc Vancauwenberge, 62 jaar. Ambtenaar bij het Ministerie van Financiën, syndicalist sinds lange tijd en vader van twee jongens. Hij is ook gemeenteraadslid in Molenbeek, gemeente waar hij strijd voerde om de samenwerking te verbieden met G4S, een bedrijf dat actief is in de bezette Palestijnse gebieden.
“Ik zweer de strijd voor een sociale klimaatrevolutie verder te zetten.”
Caroline De Bock, 26 jaar. Onderwijzeres, gemeenteraadslid in Elsene. Zij behaalde een master in genderstudies, wat getuigt van haar strijd voor de gelijkheid van man en vrouw. Als leidster van Comac, de studentenbeweging van de PVDA aan de ULB, nam ze ook deel aan de bezetting van de campus de la Plaine uit verzet tegen de verkoop van groene zones aan privé-promotoren.
“Ik verbind mij ertoe om elke dag de strijd verder te zetten voor een maatschappij waar man en vrouw, werknemers en werkneemsters van alle origines echt gelijk zijn.”
Leila Lahssaini, 32 jaar. Advocate, gemeenteraadslid in de gemeente Schaarbeek en jonge moeder. Gespecialiseerd in de verdediging van het stakingsrecht, de strijd tegen de sociale dumping en de gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Zij was onder andere woordvoerster van het platform “Trump not welcome”, dat acties voerde om te protesteren tegen de komst van Donald Trump naar België.
“Ik beloof te blijven strijden tegen de stijgende armoede bij kinderen in een van de rijkste gebieden van Europa.”
Jan Busselen, 40 jaar. Verkozen aan Nederlandstalige kant. Deze beroepsmuzikant is vader van twee kinderen en gekend voor zijn engagement in de burgerbeweging Hart Boven Hard.