COP29: Investeer de winsten van multinationals in het redden van ons klimaat en in de industrie van morgen
Twee weken na de verwoestende overstromingen in Spanje ging gisteren in Bakoe (Azerbeidzjan) de 29ste VN-klimaattop van start met een belangrijk thema: internationale financiering voor de klimaattransitie.
Terwijl de hele wereld volop de gevolgen van de opwarming van de aarde ondervindt, blijven de giganten van de olie-industrie waanzinnige dividenden uitkeren aan hun steenrijke aandeelhouders. Een straf voorbeeld: in 2023 maakten de oliebedrijven Chevron, Exxon, Total, Shell en BP liefst 121 miljard dollar (!) winst. Dat geld zou geïnvesteerd moeten worden in de industrieën van de toekomst en in de klimaattransitie, in plaats van in de portemonnee van de aandeelhouders te belanden.
We stevenen af op een opwarming van de aarde met 3,1°C, een onhoudbaar scenario voor de meerderheid van de mensen op aarde.
De tijd dringt. Klimaatrampen worden talrijker en heviger, vooral op het zuidelijk halfrond, maar ook in Europa blijven we niet gespaard. Het jongste rapport van de Verenigde Naties windt er geen doekjes om: we stevenen af op een opwarming van de aarde met 3,1°C, een onhoudbaar scenario voor de meerderheid van de mensen op aarde.
De klimaatcrisis vereist enorme investeringen en internationale samenwerking. Het is absoluut noodzakelijk dat we onze samenleving voorbereiden, onze infrastructuur aanpassen en de reeds geleden verliezen compenseren. Maar het is ook een kans om te bouwen aan de industrie die nodig is om de klimaattransitie te realiseren.
De verkiezing van Donald Trump in de Verenigde Staten - de grootste olie- en gasproducent ter wereld – maakt de uitdaging nog groter. Trump kondigde al aan dat de VS zich zal terugtrekken uit het klimaatakkoord van Parijs en dat hij de ontginning van fossiele brandstoffen nog wil opvoeren. Zal Europa dit “America First”-model volgen? Zal Europa zijn eigen industrie blijven ondermijnen? En zal Europa zijn internationale geloofwaardigheid opofferen?
Europa moet een ambitieus en onafhankelijk pad kiezen, dat ook gebaseerd is op solidariteit en samenwerking.
Er is een andere weg, en die verschilt van het beleid dat de Europese regeringen en de Europese Commissie tot nu toe hebben gevoerd.
Europa moet een ambitieus en onafhankelijk pad kiezen, gebaseerd op overheidsinvesteringen in energie, onderzoek en ontwikkeling, isolatie van woningen, en openbaar vervoer. Dat is essentieel als we in Europa een coherent klimaat-, sociaal en industriebeleid willen ontwikkelen.
En dat pad moet ook gebaseerd zijn op solidariteit en samenwerking met het globale Zuiden op het vlak van financiering, het delen van technologie en toegang tot grondstoffen. Alleen zo kunnen we de klimaatcrisis effectief aanpakken.
