CEO verdient gemiddeld 46 keer meer dan werknemer. PVDA vraagt plafonnering CEO-lonen.
Graaidag is de dag dat de CEO’s van de Belgische beursgenoteerde bedrijven evenveel hebben verdiend als een doorsnee werknemer in een heel jaar. In 2019 viel die Graaidag op 8 januari, dat is na 5,67 dagen werken. De CEO’s verdienden 46 keer meer dan het mediaan loon, zo zeggen de cijfers voor 2017. In 2015 was dat nog ‘maar’ 44 keer meer. PVDA-voorzitter Peter Mertens wil die trend ombuigen.
Berekeningen op basis van de meest recente cijfers leveren een schokkend resultaat. In 2017 verdienden de CEO’s van de Bel 20 zo’n 46 keer meer dan het mediaan loon. In 2015 was dat nog ‘maar’ 44 keer meer, berekende de PVDA. “De loonkloof tussen CEO's van het grootbedrijf en werknemers is schrikwekkend groot geworden", zegt PVDA-voorzitter Peter Mertens. “Bedrijfsleiders kennen zichzelf een steeds hoger salaris en grotere bonussen uit, terwijl ze bij de regering lobbyen om de lonen van de gewone werkmensen te blokkeren. We moeten die trend ombuigen. Door de lonen van de CEO’s te plafonneren en door vrijheid te geven voor onderhandelingen over de lonen van de werknemers.”
Tussen 2015 en 2017 zijn de lonen van de CEO’s met 19,3% gestegen. In diezelfde periode ging het mediaan loon niet omhoog, onder andere door de indexsprong. “De werkgeversorganisaties en de regering zeggen voortdurend dat de loonkosten te hoog blijven, dat er geen geld is voor een verhoging van de koopkracht. Als je dit dan ziet, dan rijmt er toch iets niet?” zegt Mertens. “De elite bedient zichzelf, de lonen van de werknemers worden onder de knoet gehouden. Voor de gewone mensen heeft deze regering al jarenlang een loonplafond opgelegd. Voor de bedrijfsleiders zelf gaan de lonen wel door het dak. Ik vind het hoog tijd dat we daar iets aan doen.”
De PVDA pleit ook voor open loononderhandelingen voor gewone werknemers. “Als de lonen van de bedrijfsleiders zomaar kunnen stijgen, waarom dan niet die van de werknemers? Onder de regering-Michel zijn de reële lonen van de mensen gedaald, elk jaar opnieuw. De facturen zijn sterk gestegen en de regering heeft een indexsprong opgelegd. Tegelijk heeft ze de loonwet aangepast, waardoor de sociale partners niet meer vrij kunnen onderhandelen over loonsverhogingen. Van elke opslag wordt er nu een deel afgeroomd om de ‘competitiviteit’ te verhogen. Maar dat geldt natuurlijk niet voor de bedrijfsleiders. Deze regering, ook die in lopende zaken, is er een van twee maten en twee gewichten: bezuinigingen bij de werknemers, champagne voor de elites”, besluit Mertens.