“Brussels regeerakkoord beantwoordt noch aan de sociale crisis, noch aan de klimaatuitdaging”
Uit de eerste informatie die de pers kon inzien en de korte toelichting die Rudi Vervoort (PS) gaf tijdens de persconferentie, blijkt dat het Brusselse bestuursakkoord niet de strijd aanbindt met de aanzienlijke armoede in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Ook de exodus van de middenklasse zal niet afnemen in tegenstelling tot wat minister-president Vervoort beweert. Ook op klimaatvlak lijken de maatregelen eerder zwak en een samenraapsel van maatregelen in plaats van een ambitieus plan dat echt voor een nul-emissie wil gaan tegen 2050.
Françoise De Smedt, PVDA-fractievoorzitter in het Brussels parlement: “De armoede in Brussel is hoog. Een derde van de Brusselaars heeft een inkomen dat onder de armoederisicogrens ligt. 45.000 gezinnen staan op een wachtlijst voor een sociale woning en de helft van de Brusselse gezinnen voldoet aan de criteria om toegang tot een sociale woning te hebben. We hebben niet het gevoel dat de strijd tegen armoede serieus wordt genomen in dit akkoord.”
Voor de linkse partij gaan de voorgestelde maatregelen de wooncrisis in het Brussels Gewest niet oplossen en ook niet de verarming die gepaard gaat met te hoge huurprijzen.
Françoise De Smedt: “Zonder een bindend huurraster waarmee je de huurprijzen kan laten dalen, zonder de bouw van sociale woningen, is het einde van de wooncrisis nog lang niet in zicht. Want om de wooncrisis tegen te gaan moet je de dominantie van de private vastgoedspelers breken en betaalbare woningen aanbieden aan de Brusselse gezinnen. De te hoge huurprijzen duwen een deel van de gezinnen in armoede, maar tegelijkertijd is het een van de oorzaken waarom de middenklasse de stad verlaat. Maar deze meerderheid weigert voor een bindend huurraster te kiezen en lijkt tegelijk geen ambitieus plan te hebben om sociale woningen te bouwen. En als we zien wat de vorige regering uiteindelijk heeft gerealiseerd – 110 woningen per jaar –, dan stellen we ons ernstige vragen over de huidige vage beloften voor de komende legislatuur.”
Ten tweede stelt de PVDA ook dat het heel moeilijk zal worden om tegen 2050 de CO2-uitstoot tot nul te herleiden, zoals nodig is in de strijd tegen de klimaatopwarming. De aankondigingen van vandaag beloven alvast niet veel goeds.
Françoise De Smedt: “Wij staan volledig achter de sterke doelstelling om de CO2-uitstoot tegen 2050 op nul te brengen. Wij hebben bijvoorbeeld campagne gevoerd om het openbaar vervoer volledig gratis te maken. Dat is een maatregel die onder meer in de Franse stad Duinkerke al goed werkt. Zo geef je de mensen tegelijkertijd koopkracht, maar geef je hen ook de mogelijkheid om hun auto aan de kant te laten staan. Dat is een maatregel die absoluut noodzakelijk is om tegen 2050 tot een nuluitstoot van CO2 te komen. We moeten nog afwachten wat de definitieve tekst erover zegt, maar het lijkt er nu alvast op dat deze maatregel niet voor de komende legislatuur zal zijn.”
“Een uitbreiding van het metronet, en bijkomende of verlengde tramlijnen worden voorzien, en dat is goed nieuws. Maar we weten nog altijd niet waar ze daarvoor het geld gaan halen”, zegt Françoise De Smedt. “Want we weten heel goed dat het strakke Europese begrotingskader niet ter discussie wordt gesteld door de meerderheidspartijen, waardoor grote openbare investeringen onmogelijk zijn. Wat gaat er dan gebeuren? Ofwel zal wat beloofd wordt niet worden gerealiseerd, ofwel zal gekeken worden naar publiek-private samenwerkingen die in werkelijkheid altijd duurder uitvallen dan aanvankelijk voorzien. En dan zullen de overheidsfinanciën later alsnog in de problemen komen.”
Voor de linkse partij heeft het er alle schijn van dat het regeerakkoord meer liberale accenten heeft dan echt linkse accenten. Dat blijkt al uit het gemak waarmee de liberale MR het akkoord zou hebben getekend om mee in de Brusselse regering te stappen.
“Wij vinden het ook niet democratisch en transparant dat de Brusselse volksvertegenwoordigers de tekst van het akkoord pas donderdag krijgen. We krijgen minder dan 24 uur de tijd om een document van naar verluidt 120 bladzijden te analyseren. Dat is niet ernstig. Zo kunnen de volksvertegenwoordigers hun werk niet correct doen. Ze krijgen niet voldoende tijd om de regering te controleren zoals het hoort”, besluit Françoise De Smedt.