Arizona lanceert frontale aanval op onze pensioenen

Een frontale aanval op onze pensioenen. De partijen van de toekomstige ‘Arizona-coalitie’ (N-VA, MR, CD&V, Les Engagés en Vooruit) plannen besparingen op het pensioen van mensen voor wie het onhaalbaar is om te werken tot de wettelijke pensioenleeftijd.

1. Invoering pensioenmalus

Eén maatregel is de invoering van een pensioenmalus. Dat systeem straft de mensen die met pensioen gaan vóór de leeftijd van 66 (en vanaf 2030 voor 67 jaar). De sanctie bestaat uit een permanente onteigening van je opgebouwde pensioenrechten.

Hoe werkt het? Per jaar vervroegd pensioen verlies je een deeltje van je pensioen, bijvoorbeeld 5 procent. Wie op 62 jaar met pensioen gaat in 2030 verliest dan 25 procent van zijn pensioen (5 x 5 procent). Concreet: op een pensioentje van 1.600 euro verlies je 400 euro per maand, voor de rest van je leven

Deze maatregel maakte – lang geleden – al deel uit van een van de historische onrechtvaardigheden uit onze pensioenwetgeving. Maar die werd afgeschaft op 20 juli 1990. In de wet die deze afschaffing doorvoerde, benadrukte dat er verschillende categorieën van mensen zijn: mensen met een zwaar beroep, die in de regel minder lang leven en minder lang in goede gezondheid verkeren; mensen die pech hebben en ernstig ziek worden aan het einde van hun loopbaan; mensen die kapotgewerkt zijn door de zotte arbeidsmarkt.

Een gelijkwaardig recht op rust en vrijheid na een leven van intense arbeid vereist dan ook een fatsoenlijk recht op vervroegd pensioen, zonder sancties. Want mensen met een zwaar beroep, mensen die ernstig ziek zijn, mensen die kapotgedraaid zijn worden door een pensioenmalus dubbel gestraft: zij leven in de regel minder lang én krijgen tijdens hun kortere periode van rust ook nog eens een veel lager pensioen.

2. Knip in recht op minimumpensioen

De nieuwe supernota van Bart De Wever wil ook knippen in het recht op het minimumpensioen. Met de nieuwe regels zou 60 procent van de toekomstige rechthebbenden de toegang tot het minimumpensioen verliezen. Wat is de logica van een minimumpensioen als bijna niemand er nog toegang toe heeft?

3. Afschaffing landingsbanen

Tot slot worden ook de landingsbanen, die langer werken haalbaarder moeten maken, afgeschaft . En het overlevingspensioen, dat een beperkt vangnet biedt aan de langstlevende echtgenoot boven de 50 jaar, moet de schop op. Hetzelfde geldt voor het echtscheidingspensioen en het gezinspensioen. Iedereen dopt zijn eigen boontjes maar, zo is de logica.

Niet “beter” en niet “sociaal”

“Een betere sociale bescherming”, titelt het pensioenluik in de nota van De Wever. Vreemde invulling van de noties “beter” en “sociaal”. Wat is er beter aan 400 euro per maand pensioen verliezen? Wat is er sociaal aan mensen die tien jaar minder lang leven en twintig jaar minder lang in goede gezondheid verkeren te laten werken tot 66 of 67 jaar?

Het pensioen is geen aalmoes, geen gunst die ons verleend wordt door de overheid. Het is een recht dat werkers hebben afgedwongen en waar zij ook zelf voor bijdragen. De wettelijke pensioenen zijn geen vetpot in ons land. België investeert dan ook een pak minder dan landen als Frankrijk, Oostenrijk, Finland, Spanje, Italië…

In Oostenrijk mogen vrouwen nog steeds vanaf 60 op pensioen gaan. De wettelijke pensioenen liggen daar ook een pak hoger dan in ons land. Oostenrijk heeft de brede sokkel van de sociale zekerheid níet afgebroken met allerlei lastenverlagingen voor de werkgevers en aandeelhouders. In de nota van Bart De Wever worden de diepe putten in de financiering van onze sociale zekerheid nóg dieper gemaakt. We creëren met andere woorden de onbetaalbaarheid van onze pensioenen. “Werken belonen” heet dat dan. Het cynisme druipt ervan af.

Wij zeggen: handen af van ons pensioen! Werken tot 67 jaar is voor de meeste mensen totaal onhaalbaar. Iedereen heeft recht op rust en vrijheid na een leven van intense arbeid. Dat is perfect betaalbaar, als we de welvaart een beetje eerlijker verdelen.