Algemene staking: het land ligt stil, de voorbode van een bewogen lente!

Door Benjamin Pestieau en Charlie Le Paige

In alle sectoren van het land werd actie gevoerd. Er waren in totaal meer dan 700 piketten en acties, en allemaal kregen ze een solidariteitsbezoeken van militanten van de PVDA. De diversiteit van de acties toont hoe breed de beweging is:

• Metaalindustrie: Daikin in Oostende, Volvo  en ArcelorMittal in Gent, DAF en CNH in Antwerpen, Sonaca en Industeel in Charleroi, Aperam in Henegouwen en Limburg, Safran in Luik.
• Chemie, petrochemie en farmaceutische sector in Antwerpen, Puurs, Feluy en Waals-Brabant.
• Logistiek: de haven van Antwerpen, FedEx in Luik, Aviapartner in Zaventem.
• Voedingsindustrie: Campina in Aalter, AB  InBev in Leuven en Luik, de aardappelbedrijven Roger & Roger,  Clarebout en Lutosa in West-Henegouwen.
• Retailsector: magazijnen en winkels van Carrefour, Aldi, Lidl, Brico, IKEA, Colruyt...
• Transport: de spoorwegen, De Lijn, TEC en MIVB, evenals de luchthavens.
• Ziekenhuizen, onderwijs, zorg en de non-profitsector.
• Andere openbare diensten: vuilnisophalers, administratief personeel, gevangenisbewaarders, brandweerlieden, enz.
• Culturele sector en middenveld: met een massale bijeenkomst op de Munt in Brussel, het symbool van de  Belgische Revolutie, en een fietstocht langs piketten in Antwerpen, georganiseerd door Hart Boven Hard en verschillende verenigingen, en een manifestatie op het Operaplein.
• Jongeren: niet alleen jonge werkenden aan de piketten, maar ook scholieren en studenten die actievoerden. Aan de  Université Libre de Bruxelles (ULB) legden studenten en personeel de universiteit stil en zetten een groot piket op, in samenwerking met de studentenverenigingen van de campus. Er waren ook piketten aan de KU Leuven, de VUB en de UHasselt.

“Ze willen onze beste jaren van ons afnemen door ons een pensioenmalus op te leggen”, vertelde Ahmed ons aan zijn piket in de chemiesector. Zijn collega Sophie voegde eraan toe: “Ze zeggen dat er geen geld is voor onze pensioenen, terwijl ze wel miljarden vinden voor oorlog en onze bedrijven gigantische winsten maken. Het probleem is niet dat er geen geld is; ze willen het gewoon niet halen waar het zit.” Ahmed en Sophie staan symbool voor het België van onderuit dat zich verzet tegen een regering van sociale afbraak, ieder-voor-zich en militarisering.

Voor Paco, een arbeider in de metaalindustrie, is dit niet alleen een strijd voor de werkende mensen van vandaag: “Als we vandaag actievoeren, is dat ook voor de toekomst van de jongeren. Zodat zij later nog een fatsoenlijk pensioen hebben, en lonen hebben waarmee ze waardig kunnen leven. Ik ben aan het einde van mijn carrière, maar ik denk aan de jongeren die net beginnen.”

Het intrekken van de pensioenmalus, het behoud van premies voor nacht- en zondagswerk en de hypocrisie van een regering die beweert geen geld te hebben terwijl ze miljarden uittrekt voor bewapening, waren de kernpunten van de discussies aan bijna alle piketten.

Deze 31 maart was dus veel meer dan een gewone stakingsdag: het was een waar manifest van een België dat weigert over zich heen te laten lopen.

En dit is nog maar het begin. Op 29 april roepen de vakbonden op tot een nieuwe nationale actiedag. Ook de PVDA-mars tegen sociale afbraak en voor vrede krijgt overal een warm onthaal, en 1 mei belooft nu al een hoogtepunt te worden in de sociale strijd. De acties zullen doorgaan in mei, juni en tot aan het begin van het nieuwe politieke jaar in september. “Het land lag stil vandaag, maar de lente belooft alles behalve rustig te worden!”, zegt Benjamin Pestieau, adjunct-algemeen secretaris van de PVDA.

Tegenover Bart De Wever, Georges-Louis Bouchez en hun maatschappij van ieder-voor-zich, plaatst de sociale beweging een solidariteit die hoop en toekomst biedt: een solidaire samenleving op mensenmaat, die investeert in de economie van de toekomst, in sociale zekerheid en in vrede.

Het is ónze toekomst!