6 redenen om van 2 oktober een geslaagde actie te maken voor onze pensioenen en eindeloopbanen
Net voor de vakantie kondigden de vakbonden een nationale actiedag voor onze pensioenen aan op 2 oktober. Tijdens de vakantie besliste de regering achter onze rug opnieuw een aantal antisociale maatregelen. Die kregen de prestigieuze naam “jobs deal”. Het gevolg: het belooft opnieuw een warme nazomer te worden op sociaal vlak. En wel om deze vijf goede redenen.
1. Het pensioendossier is nog niet afgerond
Net voor de zomer kon het sociale verzet de regering doen terugkomen op het puntenpensioen, het fameuze tombolapensioen. Na verschillende pogingen om ons dat te doen slikken, zag de regering zich verplicht om het uit te stellen tot na de verkiezingen. De mobilisatie voor 19 december 2017 en 16 mei 2018 hebben hun vruchten afgeworpen. Toen bleef enkel nog de kwestie van de zware beroepen over. Daarmee wilde de regering de overheidspensioenen liquideren en werknemers tegen elkaar wilde opzetten om ons allemaal nog langer te laten werken voor minder pensioen.
De PVDA besliste toen om campagne te voeren voor het plan 65-60-55, dat door verschillende vakbondsmensen was naar voor geschoven. En voorlopig wijst niets erop dat de regering zal stoppen met de aanval op onze pensioenen voor de federale verkiezingen van volgend jaar. Daarom lanceerden de vakbonden het idee van een nationale actiedag op 2 oktober over dat thema. En dat idee blijft vandaag de dag aan de orde.
2. De regering schaft de landingsbanen af voor werknemers onder de 60
Een van de maatregelen uit de fameuze jobs deal van deze zomer. Meer dan 100.000 werknemers – privé en openbare sector samen – hebben vandaag een landingsbaan: ze werken vier vijfde of halftijds tot aan hun pensioen. Driekwart van hen – of 77.000 – is jonger dan 60. Ze lijden dan wel wat loonverlies maar dankzij de premie van 263 euro bruto per maand bij vier vijfde of 469 euro bruto per maand als ze halftijds werken, valt dat nog enigszins mee. Bovendien worden ze niet bestraft in hun pensioen. Dat wordt verder opgebouwd op basis van het laatste loon. Deze maatregel maakt het werk voor oudere werknemers een beetje werkbaarder.
Voor de PVDA moeten de landingsbanen kunnen voor iedereen vanaf 55 jaar, om het lichaam en de geest van zij die het nodig hebben, te verlichten
Desondanks wil de regering vanaf 2019 iedereen dwingen voltijds te werken tot hun zestigste. En als je dat niet aankunt, “moet je maar helemaal op ziekenkas gaan”, zoals een werknemer met hartproblemen van zinkfabriek Nyrstar te horen kreeg. Dat moet de regering toch ook weten: deze maatregel zal hetzelfde “neveneffect” hebben als toen de regering iedereen verplichtte langer te werken. Sindsdien is het aantal langdurig zieken op korte tijd gestegen naar een recordhoogte van 400.000.
Hier kan je meer lezen over de afschaffing van landingsbanen.
Vind jij ook dat het stilaan genoeg is? Onderschrijf dan ons plan 55-60-65 (landingsbanen vanaf 55 jaar, recht op vervroegd pensioen vanaf 60 jaar en behoud van de wettelijke pensioenleeftijd op 65 jaar) via www.blijfvanonspensioen.be en neem dan deel in jouw provincie aan de actiedag voor een eerlijk pensioen op dinsdag 2 oktober.
3. De strijd tegen werklozen wordt harder
Nog zo’n jobs deal-maatregel: de regering wil de “mismatch” op de arbeidsmarkt aanpakken door de werkloosheidsuitkeringen sneller af te bouwen. Zo duw je mensen onder de armoedegrens. Het armoederisico bij werklozen ligt nu al op 49 procent. Onderzoek toont aan dat je de tewerkstellingskansen van mensen niet vergroot door hun uitkering te verlagen. Dat is asociaal en onrechtvaardig.
Politici die minstens 5.000 euro per maand verdienen, beslissen dat werkzoekenden zullen moeten rondkomen met vijf keer minder, met 1.011 euro per maand.
De logica achter die maatregelen? mensen in de miserie duwen zodat ze verplicht worden om steeds slechtere jobs aan te nemen, die minder en minder betaald zijn. In die zin is de verscherpte degressiviteit van de werkloosheidsuitkeringen een aanval tegen alle werknemers en moet er een algemene reactie komen van de sociale beweging.
En de regering gaat ook hier nog een stapje verder. Ze heeft beslist dat “gemeenschapsdienst kan opgelegd worden aan langdurig werklozen”. Het gaat over taken die de werkloze twee keer per week zo goed als gratis moet uitvoeren. Die maatregel zet werklozen er nog meer toe aan om het even welke job te aanvaarden. Wie geen geschikte job vindt, zal binnenkort misschien als werkloze de straten moeten vegen. In Nederland kennen ze dat al: de verplichte tewerkstelling van werklozen heeft daar al vaste jobs gekost. Straatvegers in dienstverband zijn er vervangen door straatvegers die voortaan voor een prikje deze “dienstverlening voor de gemeenschap” voor hun rekening nemen.
4. Langurig zieken pesten
Het aantal langdurig zieken is enorm toegenomen. Inmiddels zijn het er meer dan 400.000. Maar hoe komt dat? Omdat veel oudere werknemers het gewoon niet meer volhouden. Omdat veel jongeren kampen met een burn-out vanwege een te grote druk op het werk. In plaats van zieke werknemers de kans te geven hun loopbaan geleidelijk weer op te nemen, in plaats van de werkdruk wat naar beneden te halen door tijdskrediet toe te staan aan het einde van de loopbaan of door de mogelijkheid te bieden om vroeger met pensioen te gaan, heeft deze regering een aantal maatregelen genomen die het makkelijker maakt om langdurig zieken zonder enige vergoeding te ontslaan.
En alsof dat nog niet voldoende is, wil de regering bij het begin van het parlementair jaar een wet laten goedkeuren die zieken die niet deelnemen aan een herintegratieprogramma straft door hun ziekte-uitkering te verlagen. Alsof het armer maken van zieken hen sneller zal genezen.
En ook de ziektedagen van de ambtenaren liggen onder vuur. De regering wil het aantal dagen dat een zieke ambtenaar zijn volledig loon behoudt, terugdringen. Net als de werknemers in de privés worden de ambtenaren dubbel gestraft: ze zijn niet alleen ziek, ze zien hun loon ook met 40% dalen. De regering volgt daarmee opnieuw de logica dat het probleem niet de ziekte is, maar de zieke. Door zijn uitkering te verlagen wil ze hem dwingen zo snel mogelijk terug op de arbeidsmarkt krijgen.
5. De overheid doet er alles aan om onze lonen zoveel mogelijk onder druk te zetten
Na de mythe van de "loonhandicap" om de index te kunnen aanpakken, na de mythe van de "onbetaalbare pensioenen" om ons allemaal langer te laten werken voor minder pensioen, is er nu de mythe van de "knelpuntberoepen".
De jobs deal is een plan dat de werkende mensen verdeelt. Besteld door de werkgevers, geleverd door de regering
In feite is dat de kern van de jobs deal: een nieuw plan voor een zoveelste aanval op onze lonen en arbeidsvoorwaarden. Een plan dat de werkende mensen verdeelt. De werkgevers dromen er al lang van, de regering bracht het hen deze zomer op een zilveren schaaltje.
Hoe hebben ze dat gedaan? Door een mythe te creëren over een zogenaamde krapte op de arbeidsmarkt.
Werkgeversorganisatie VBO legt uit wat het probleem is: als er minder werklozen beschikbaar zijn om bepaalde vacatures in te vullen (meestal slecht betaald en ultraflexibel), kan dat leiden tot “uit de hand lopende loonstijgingen die het concurrentievermogen van onze bedrijven in gevaar kunnen brengen”.
De regering moet zich niet focussen op het probleem van de zogenaamde knelpuntberoepen. In België staan er iets meer dan 140.000 jobs “open”, voor 350.000 volledig werklozen. Ze zou zich beter focussen op de hoge werkloosheid en de arbeidsomstandigheden die voor steeds meer werknemers steeds ondraaglijker worden.
De hele strategie van de regering is een kopie van de strategie van de roodgroene Duitse regering in de jaren 2000: werknemers met een vaste job schrik aanjagen. Door werklozen en zieken het leven onmogelijk te maken en een arbeidsmarkt met onzekere jobs te creëren. De Duitse regering wilde vermijden dat werknemers betere lonen of arbeidsomstandigheden zouden vragen, door hen bang te maken om werkloos of ziek te worden. Die strategie heeft ook jarenlang gewerkt. De mensen waren zo bang om werkloos te worden dat ze jarenlang zware loonsverlagingen hebben geslikt.
Lees onze analyse: #Jobsdeal: krapte op de arbeidsmarkt, een mythe om onze lonen te kunnen aanvallen.
6. De regering (opnieuw) terugdringen
De acties voor de pensioenen hebben de regering gedwongen het pensioen met punten in te trekken. Ze moest ook haar wetsontwerp over de zware beroepen uitstellen. Ook dat was in feite gewoon weer een truc om ons langer te doen werken voor minder pensioen. De regering heeft schrik voor het sociaal verzet. Vooral nu er verkiezingen aankomen. Ook al ontkent ze het bij hoog en bij laag, de regering vreest dat het sociaal verzet zich ook zal uiten in een afstraffing bij de verkiezingen in oktober 2018 en mei 2019. En die schrik is terecht. De angst van de regering is des te groter nu de spelletjes die ze speelt duidelijker worden. Zelfs beurskrant L’Echo moet vaststellen dat “al sinds het begin van haar legislatuur de inspanningen die deze regering vraagt bijna alleen op de schouders van de werknemers terechtkomen.” (28/7/18)
De regering heeft schrik voor het sociaal verzet. En terecht.
De regering en het patronaat proberen ons schrik aan te jagen. Maar schrik kan snel overslaan naar het andere kamp. Naar onze ministers bijvoorbeeld, als ze het sociaal verzet en de electorale afstraffing voelen aankomen. Als ze voelen dat de mensen hun praatjes niet langer aanvaarden en een andere beleidslijn willen: een met respect voor de werknemers door hen vroeger te laten stoppen, door hen minder te laten werken; door de grote fortuinen te activeren met een miljonairstaks. En door politieke eerlijkheid, waarbij politici die meer dan 5.000 euro netto per maand verdienen niet meer kunnen beslissen het loon te verlagen van mensen met een inkomen van 1.000 euro.
Foto: Net voor de zomer kon het sociale verzet de regering doen terugkomen op het puntenpensioen, het fameuze tombolapensioen. Na verschillende pogingen om ons dat te doen slikken, zag de regering zich verplicht om het uit te stellen tot na de verkiezingen. De mobilisatie voor 19 december 2017 en 16 mei 2018 (foto) hebben hun vruchten afgeworpen.