10 maatregelen om de droogte aan te pakken
Ook in droge en warme periodes moet iedereen toegang hebben tot voldoende drinkwater en water om zich te verkoelen en te ontspannen. De PVDA stelde een 10-puntenplan op om het wanbeleid van de voorbije 50 jaar recht te trekken.
1. Maximale waterbesparing bij industriële grootverbruikers
Met maatregelen als “plassen onder de douche” alleen zullen we er niet raken. In Vlaanderen is bijna de helft van het watergebruik voor rekening van de industrie en energieproductie (koelwater niet meegerekend), in Wallonië een kwart. We pakken dus eerst de industriële grootverbruikers aan. Elk van hen moet een plan voorleggen voor maximale waterbesparing.
2. Grondwaterreserves prioritair beschikbaar stellen voor drinkwater
Toegang tot grondwaterreserves verlenen we prioritair aan de publieke drinkwaterbedrijven en pas daarna, volgens wat voorradig is, aan private ondernemingen. De onttrekking door de industrie controleren we strikt en belasten we voldoende. We schaffen het degressief tarief (minder betalen bij groter verbruik) van drinkwater voor grootverbruikers af. Zo zetten we bedrijven aan om zuinig met water om te springen.
3. Overal regenwaterputten aanleggen via derdebetalersregeling
Met een derdebetalersregeling helpen we gezinnen, zelfstandigen en kleine bedrijven om te investeren in een regenwaterput en om het regenwater te gebruiken voor het toilet, de wasmachine en de tuin. De regering schiet het geld voor en wordt terugbetaald op basis van wat bespaard wordt.
4. Regenwater afkoppelen van riolering en ter plaatse bufferen of laten infiltreren in de bodem
Regenwater moet afgekoppeld worden van de riolering en ter plaatse gebufferd of geïnfiltreerd worden. Elke gemeente moet hiervoor een hemelwaterplan opstellen en hierbij rekening houden met de impact van klimaatverandering.
5. Versnelde renovatie van het drinkwaternet
Elke drinkwatermaatschappij moet een plan opstellen om haar waterleidingnet versneld te renoveren, met steun van de overheid. In Vlaanderen gaat immers elk jaar ongeveer 60 miljoen kubieke meter water verloren door lekken in de waterleidingen.
6. Verbod op bouwwerven om opgepompt water af te voeren via riolering
Bij het oppompen van water voor bouwwerven (bemaling) wordt retourbemaling, het terug infiltreren van het opgepompt grondwater in de bodem, de standaard. Indien dit technisch niet mogelijk blijkt, wordt nagegaan of het water op een andere manier hergebruikt kan worden. Bemalingswater mag niet meer afgevoerd worden via de riolering.
7. Gezuiverd rioolwater efficiënter gebruiken of laten infiltreren in de bodem
Bij zuiveringsinstallaties voor rioolwater wordt onderzocht of we het gezuiverde water efficiënt kunnen hergebruiken of opnieuw kunnen infiltreren in de bodem.
8. Betonstop: geen bijkomende verharding
We moeten stoppen met bijkomende verharding (betonstop). Er mag niet meer verhard worden, tenzij men elders onthardt. Bedrijven, grootwarenhuizen en commerciële centra moeten hun verharde oppervlakten tegen 2030 terug doordringbaar maken of het water opvangen en bergen voor hergebruik of infiltratie.
9. Promoot agro-ecologische landbouw
Verandering van de landbouwpraktijken (overgang naar agro-ecologische en biolandbouw) zodat de bodem meer organisch materiaal bevat, meer water doorlaat en vasthoudt. In samenwerking met de landbouwsector moeten alternatieve, meer droogtebestendige teelten uitgetest worden.
10. Meer ruimte geven aan water
Alle natte natuurgebieden moeten beschermd worden en waar mogelijk moeten rivieren en beken meer ruimte krijgen, zodat ze bij hoog water kunnen overstromen en het water kan infiltreren. Tegelijk moeten ze ook terug kunnen meanderen om de afvoer trager te laten verlopen.
1 land = 1 waterbeheer
Noodweer, grondwater en waterlopen stoppen uiteraard niet aan een taalgrens. Toch is de bevoegdheid voer het waterbeheer in ons land gesplitst over de drie gewesten. Concreet betekent dit dat in elk gewest een andere regelgeving geldt, dat de prijzen verschillen, dat elk gewest zijn eigen administratie en plannen heeft... Compleet absurd en inefficiënt.
In het waterbeheer geldt maar één wet, namelijk dat water altijd de meest directe weg zoekt van boven naar beneden. In ons land betekent dit dat bijna alle beken en rivieren van het zuiden naar het noorden stromen, en dat de grootste waterreserves zich in Wallonië bevinden. Vlaanderen is voor zijn drinkwater afhankelijk van het Albertkanaal, dat op zijn beurt wordt gevoed door de Maas in Wallonië. En als Vlaanderen water koopt in Wallonië, dan staat in de begroting ... “aankoop in het buitenland”. Het wordt tijd dat deze communautaire waanzin ophoudt en dat we in België één enkel waterbeleid krijgen, een beleid dat sociaal en duurzaam is.