Al van zijn twaalfde staat Gaby op de barricaden. Zijn mentor was priester-arbeider Jef Ulburghs, de man die jarenlang samen met de staalarbeiders in Luik en de mijnwerkers in Limburg de strijd aanging tegen de sluitingen.
In mijn bijna 30-jarige loopbaan als strijdsyndicalist had ik altijd door dat je de dingen maar kunt veranderen via de kracht van de straat
Gaby begon zijn syndicaal parcours als jongerenafgevaardigde in een kartonbedrijfje. Later ging hij aan de slag bij Ford Genk. Toen de multinational in 2014 besliste om de fabriek in Genk te sluiten, werd Gaby een van de gezichten van de strijd van de werknemers tegen de sluiting en voor werkgelegenheid in Limburg.
“In mijn bijna 30-jarige loopbaan als strijdsyndicalist had ik altijd door dat je de dingen maar kunt veranderen via de kracht van de straat”, vertelt Gaby.
Meerdere partijen klopten in de loop der jaren bij hem aan met een plaatsje op hun lijst, maar het duurde jaren eer Gaby de stap naar de politiek zette. “Voor mij was er geen andere keuze dan de PVDA. Geen dikbetaalde job'kes, maar wel werken op het terrein met de mensen, aan de poorten, binnen de bedrijven en op betogingen.”
Voor mij was er geen andere keuze dan de PVDA. Geen dikbetaalde job'kes, maar wel werken op het terrein met de mensen
Gaby was de geknipte persoon om in het parlement een megafoon te worden voor de werkende klasse. En die taak neemt hij letterlijk. Als hij in het parlement spreekt, heeft hij dat eerst doorgesproken met de vakbonden en het middenveld.
Op die manier stond hij in het parlement aan de wieg van de wet die het mogelijk maakte dat de ex-mijnwerkers eindelijk – na dertig jaar! – hun juiste pensioenen kregen. Uno di noi (“een van ons”) is dan ook zijn roepnaam in de mijnwerkerswijken in Limburg.
Verder werkt Gaby in het parlement vooral rond het pensioendossier en armoede, maar hij volgt ook de dossiers van Binnenlandse Zaken nauw op, waardoor je hem ook steevast ziet op de betogingen van politie, brandweer en civiele bescherming.
Gaby vind je vooral terug op straat tussen zijn mensen in de cités, in de multiculturele cafeetjes. Of op een heavymetalconcert. Of in het stadion van voetbalclub KRC Genk waar hij een hevige supporter van is.