Debby Burssens

Debby komt uit een arbeiders- en horecafamilie. “Ik studeerde politieke wetenschappen en daarna journalistiek, maar mijn grootste leerschool is toch tussen de mensen op straat en achter de toog van de Gentse Polé Polé-cafés”, lacht Debby.

“Ik werkte zelf heel wat jaren als zelfstandige, maar ook voor een opvangcentrum voor heroïneverslaafden in Gent en daarna zo’n 6 jaar voor een Kennisplatform gespecialiseerd in energiezuinig en circulair bouwen.”

Drie jaar geleden stampte ze in Sint-Niklaas mee het PVDA-actiecentrum De Werf uit de grond. Welke acties haar vooral bij blijven? “We trokken wekenlang met vrijwilligers naar de Vesderstreek in Wallonië om de slachtoffers van de overstromingen te helpen, dat was zeer pakkend. Zowel de frustratie dat ons land de mensen in de steek liet, maar evengoed de kracht en de solidariteit van mensen.”

“Wat me ook bij blijft zijn de vele aangrijpende getuigenissen. Vrouwen en alleenstaande ouders die willen gaan werken, maar niet kunnen omdat er een nijpend tekort is aan kinderopvang. Poetsvrouwen die binnenkort niet meer op hun werk geraken, omdat politici, die zelf nooit de bus nemen, hun bus afschaffen. Die besparingen op het openbaar vervoer hakken er zwaar in.”

“In mijn vrije tijd engageerde ik mij voor tal van kunstprojecten. Ik zette ook heel wat acties op poten tegen bijvoorbeeld huiselijk en seksueel geweld en de stijgende energieprijzen. Maar ook tegen plasticvervuiling en de klimaatopwarming. Op mijn tiende ging ik in het restaurant van mijn ouders al rond met een petitie tegen het doodknuppelen van zeehondjes. Mijn motto is: geen woorden maar daden. Niets doen is geen optie.”

“Veel mensen zijn terecht boos: door de dure winkelkarren en de energiefacturen die niet afbetaald geraken, terwijl sommige multinationals nauwelijks belasting betalen”, stelt Debby vast.

In het parlement wil ze dan ook haar ervaringen gebruiken om de stem van de werkende klasse te laten horen, en te vechten tegen de vele vooroordelen.

“Ik weet wat het is om in armoede op te groeien, ook al werken je ouders hard”, zegt Debby. “Nog steeds neemt het aantal werkende armen toe. Het aantal werknemers die langdurig ziek zijn ook. En iedereen kent de vele problemen met de kinderopvang. Een van de meest schrijnende gevolgen van dit alles, is dat steeds meer kinderen in armoede opgroeien. En dat komt allemaal omdat het huidige systeem niet werkt. Dát wil ik samen met onze hele ploeg veranderen. Hoog tijd om de politici uit hun ivoren toren te halen en ze bewust te maken van de échte problemen”, zegt Debby.