3 vrouwen in de coronacrisis
Op 8 maart leggen we het werk neer. Niet alleen in België, maar over de hele wereld. Vele feministische strijdbewegingen zijn ons voorgegaan. De ongelijkheid die er al was, is door de coronacrisis enkel groter geworden. Ben je daar niet van overtuigd? Dan voorzien we wat cijfer- en feitenmateriaal bij elk hoofdstuk. Dit is het verhaal van drie vrouwen.
8 maart is de internationale dag voor de strijd voor vrouwenrechten. Deze foto werd vorig jaar genomen door Dieter Boone.
Tine voelt de crisis in haar portemonnee
Tine is een zachtaardige vrouw, een vriendin van vroeger. Onze wegen zijn wat gescheiden maar we houden contact via sociale media. Ze werkt als poetshulp. Een uurloon van €11,5. Ze heeft het sowieso moeilijk om het einde van de maand te halen. Maar tijdens de coronacrisis moest ze twee keer een week in quarantaine. Het inkomen dat ze verliest, kan ze eigenlijk niet missen. Op het einde van de maand zitten er altijd minder boterhammen in de boterhamdoos van haar kinderen. Tine maakt soms gebruik van de voedselbank. Daar ziet ze de rijen steeds langer worden.
Tine is niet alleen. Het inkomensverlies tijdens de coronacrisis ligt bij vrouwen twee keer hoger dan bij mannen. En dat doet extra pijn als je loon sowieso al heel laag is, zoals bij veel vrouwen het geval is.
Tine voert actie op 8 maart. Ze eist een minimumloon van €14 per uur. Iedereen heeft recht op een menswaardig inkomen!
| Vandaag werken de meeste vrouwen buitenshuis. Maar ze doen dat niet aan hetzelfde loon als mannen. Waar wringt het schoentje? Bijna de helft werkt deeltijds, vooral onvrijwillig. Omdat ze niet meer uren kunnen krijgen of omdat ze een stuk thuis blijven om te zorgen voor kinderen, ouders, het huishouden ... Dat zorgwerk is onbetaald, maar belangrijk werk. Daarnaast werken vrouwen vaak in sectoren met lage lonen. Het gevolg is een loonkloof van 23,7%. Ze verdienen gemiddeld jaarlijks dus bijna een vierde minder dan mannen. |
Ilse werd een van de vele slachtoffers van geweld
In het oosten van Oost-Vlaanderen, bijna tegen Brussel, ligt Aalst. Jarenlang was CD&V-politica Ilse Uyttersprot er de burgemeester. In augustus 2020 werd ze vermoord door haar partner.
Ilse was het slachtoffer van femicide, maar ze was ook slachtoffer van een beleid dat geen prioriteit maakt van geweld tegen vrouwen. De man was al eerder veroordeeld voor partnergeweld en stalking. Zijn straf? Voorwaardelijk ...
Ilse was niet de enige vrouw die vermoord werd omdat ze een vrouw is. Nicole, Ahlam, Manoe, Halina ... Sinds de eerste lockdown vielen al minstens 29 slachtoffers van femicide of vrouwenmoord. Femicide is moord op een vrouw, omdat ze vrouw is. Het is een extreme uitloper van geweld op vrouwen. Huiselijk geweld, partnergeweld, seksueel geweld, grensoverschrijdend gedrag ... Deze maatschappelijke problemen komen in alle lagen van de bevolking voor. Toch pakt de overheid dit niet aan, ondanks mooie beloftes.
In naam van Ilse en van alle anderen voeren wij op 8 maart actie. We eisen dat de overheid een nationaal actieplan op poten zet dat een gecoördineerde aanpak voorziet van geweld op vrouwen.
| Vrouwen worden veel vaker slachtoffer van geweld, seksueel misbruik of grensoverschrijdend gedrag. Een vijfde van alle vrouwen wordt slachtoffer van huiselijk geweld, een derde krijgt te maken met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Het is minder zichtbaar, maar enorm destructief. Geweld tegen vrouwen komt in alle lagen van de samenleving voor, maar wordt onvoldoende serieus genomen. Door de coronacrisis neemt het geweld erg toe. In lockdown zitten met een gewelddadige partner, is erg gevaarlijk. Toch blijft een echt beleid vanuit de overheid uit. |
Nadia moet hulp zoeken in Nederland
Nadia is een kennis. Ik leerde haar toevallig kennen. Het klikte meteen. Nadia is een toffe. Ik weet het, ik ben bevooroordeeld, maar het is écht zo. Vier jaar geleden ontmoette ze Ward. Na een paar dates besliste Nadia dat hij niets voor haar was. Ze ging verder met haar leven. Tot ze ontdekte dat ze laat was. Shit. Ze waren toch voorzichtig geweest? Dit zag ze echt niet zitten. Hoe lang was ze eigenlijk al zwanger? Een doktersbezoek gaf uitsluitsel. 14 weken. Wat nu? In België is abortus na 12 weken illegaal ...
Nadia vond uiteindelijk haar weg naar Nederland, eenzaam en met een financiële en emotionele kater achteraf.
Samen met Nadia voeren we op 8 maart actie om abortus uit het strafrecht te halen, voor de uitbreiding van de termijn en voor het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen.
| Nadia is niet alleen. Jaarlijks gaan 500 vrouwen noodgedwongen naar Nederland. Al sinds 2019 ligt er een wetsvoorstel op tafel om de wettelijke termijn voor abortus te verlengen en abortus uit de strafwet te halen. Alle regeringspartijen zijn voorstander, behalve CD&V. Om die partij toch aan boord te houden in de regering, staken de zogezegd progressieve partijen het wetsvoorstel in de diepvries. Ze maken van vrouwenrechten een politieke speelbal. |
We staan niet alleen
In Spanje, Argentinië, Honduras, Polen Chili, Frankrijk, Amerika … kwamen vrouwen op voor hogere lonen, tegen geweld, voor het recht op abortus. En ze brachten grote veranderingen teweeg. De volgehouden strijd van de Argentijnse vrouwen leverde een progressieve abortuswet op. De sterke feministische beweging tegen geweld op vrouwen in Spanje dwong een sterke wetgeving af. In de VS dwongen de fastfoodmedewerkers een verdubbeling van hun loon af, vooral onder leiding van vrouwen.
Ook wij kunnen overwinnen. Voer je mee actie met Tine, Nadia, ik en miljoenen andere vrouwen op 8 maart?